Johannes Martinus van Hardeveld

Johannes Martinus van Hardeveld (Amsterdam, 2 februari 1891 – aldaar, 11 maart 1953) was een Nederlands architect.

Leven en werk

Hij was zoon van Johannes Martinus van Hardeveld en Jannetje Hossevoort. Hij ging achtereenvolgens naar de ambachtsschool, de avondtekenschool en de industrieschool, en werkte daarna enige jaren in het timmerbedrijf. Daarna was hij afwisselend opzichter en tekenaar bij verschillende architectenbureaus. Hij werkte ook in België en Frankrijk en volgde een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Brussel. Hij keerde na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog terug naar Nederland, en vervolgde zijn opleiding aan het Hooger Bouwkunst Onderricht in Amsterdam. Daarna was hij weer werkzaam bij verschillende architectenbureaus, als laatste als chef bij P.J.M. Huurman in Groningen. In 1917 vestigde hij zich als architect in Amsterdam. Op 26 december 1923 trouwde hij met Germaine Emilie Marie Bertin. Uit dat huwelijk zijn twee kinderen geboren: Annick en Yann Emile.

Hij ontwierp, onder andere:

  • woningen, waarin bij wijze van experiment gebouwd werd met beton, het zogenaamde Isola-systeem -holle betonblokken- van de firma Stulemeijer, in Rotterdam, 's-Hertogenbosch, Breda en Brussel. Het Stuhlemeijercomplex te Rotterdam (1921, met architect J.Pauw) is erkend als gemeentelijk monument.
  • villa's in Aerdenhout, Bentveld, Bussum, Groningen en Barneveld.
  • de stadsschouwburg en het Grand Hotel in Heerlen,
  • wooncomplexen in Laren, Heerlen, Amsterdam, Den Bosch, Brussel en Rotterdam,
  • het Aartsbisschoppelijk Kleinseminarie in Apeldoorn (1935) is het grootste van zijn werken. Thans is dit een rijksmonument.
  • rooms-katholieke kerken in Amsterdam -Kalfjeslaan-, Badhoevedorp en Ede.
  • het rooms-katholieke zusterklooster in Groesbeek

Verder was hij hoofdredacteur van het tijdschrift Bouwen en Sieren en redacteur van het Bouwkundig Weekblad. Vanaf juni 1937 was hij gemeenteraadslid van Amsterdam.

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.