Johanna I van Auvergne

Johanna was de dochter van graaf Willem XII van Auvergne en diens echtgenote Margaretha, dochter van graaf Lodewijk van Évreux en zus van koning Filips III van Navarra. Na de dood van haar vader in 1332 erfde ze de graafschappen Auvergne en Boulogne.

In 1338 huwde Johanna met Filips van Bourgondië (1323-1346), zoon van hertog Odo IV van Bourgondië en gravin Johanna III van Bourgondië. Filips was in het recht van Johanna graaf iure uxoris van Auvergne en Boulogne. Ze kregen drie kinderen:

• Johanna (1344-1360), werd kloosterzuster in Poissy
• Margaretha (1345), jong gestorven
• Filips van Rouvres (1346-1361), hertog van Bourgondië, graaf van Auvergne en graaf van Boulogne

Na de dood van haar eerste echtgenoot huwde Johanna op 13 februari 1350 met koning Jan II van Frankrijk. Een jaar later werd ze gekroond tot koningin-gemalin van Frankrijk. Het was voor beide echtelieden hun tweede huwelijk: Jans eerste echtgenote Bonne van Luxemburg was namelijk bezweken aan de Zwarte Dood en liet hem acht kinderen na. Hierdoor moest er weinig druk op Johanna gelegd worden om een zoon en erfopvolger te produceren. Johanna en Jan II kregen niettemin drie kinderen:

• Blanca (1350), jong gestorven
• Catharina (1352), jong gestorven
• een naamloze zoon (1353), jong gestorven

In 1360 stierf Johanna I van Auvergne in het kasteel van Argilly in Vadans aan de pest, waarna ze werd bijgezet in de Kathedraal van Saint-Denis in Parijs. Haar bezittingen werden geërfd door haar zoon Filips.