Odo IV van Bourgondië

Odo IV was de tweede zoon van hertog Robert II van Bourgondië en diens echtgenote Agnes van Frankrijk, dochter van koning Lodewijk IX van Frankrijk.

In 1315 volgde hij zijn overleden broer Hugo V op als hertog van Bourgondië. Na de dood van koning Lodewijk X van Frankrijk in 1316 verdedigde Odo de rechten van zijn nicht Johanna II van Navarra tegenover haar oom Filips V, die Lodewijk X als koning van Frankrijk was opgevolgd. In 1318 huwde Odo met gravin Johanna III van Bourgondië (1308-1347), de dochter van koning Filips V van Frankrijk.

Na de dood van zijn broer Lodewijk in 1316 werd Odo IV titulair koning van Thessaloniki en vorst van Achaea. Deze titels verkocht hij in 1320 echter door aan hertog Lodewijk I van Bourbon. In 1330 erfde zijn echtgenote de graafschappen Artesië en Bourgondië van haar moeder Johanna II. Vervolgens bleef het echtpaar beide graafschappen tot de dood van Johanna III in 1347 gezamenlijk besturen.

Tijdens zijn bewind was Odo een loyale adviseur van zijn schoonbroer, koning Filips VI van Frankrijk. In 1328 vocht hij in het graafschap Vlaanderen nadat er daar een opstand was uitgebroken. Tijdens de Slag bij Kassel raakte hij echter gewond. In 1340 verdedigde hij dan weer Sint-Omaars tegen de Engelse en Vlaamse troepen onder leiding van Robert III van Artesië en hij streed aan de zijde van Karel van Blois in de Bretoense Successieoorlog tegen graaf Jan van Montfort. In 1346 ten slotte vocht hij tegen de Engelsen in Guyenne.

In 1349 stierf Odo IV van Bourgondië, waarna hij werd begraven in de Abdij van Cîteaux. Omdat al zijn zoons reeds overleden waren, volgde zijn kleinzoon Filips van Rouvres hem op als hertog van Bourgondië.

Odo IV en Johanna III kregen zes kinderen:

• een doodgeboren zoon (1322)
• Filips (1323-1346), graaf van Auvergne
• Jan (1325-1327)
• een jonggestorven zoon (1327)
• een jonggestorven zoon (1330)
• een jonggestorven zoon (1335)