Jim Croce

Jim Croce werd op 10 januari 1943 geboren in South Philadelphia, Pennsylvania. Al vroeg was hij bezig met muziek; op zijn vijfde speelde hij al een beetje accordeon. Pas later in 1964, toen hij naar de Villanova University ging, ging hij serieus aan de slag met muziek. Rond deze tijd is hij ook zijn vrouw tegenkomen, Ingrid Jacobson.

Met zijn vrouw trad Jim Croce tot 1970 op, waarbij ze veel covers speelden, maar ook hun eigen nummers schreven. In 1968 verhuisden Jim en Ingrid naar New York om daar hun eerste album bij Capitol Records op te nemen. Na het opnemen hebben ze 2 jaar lang door de VS gereisd. Ze traden op in cafés en kleine clubs om hun album, Jim & Ingrid Croce, te promoten.

Nadat ze zich niet meer thuis voelden in New York en de muziekindustrie (later vertolkt in het nummer 'New York's Not My Home'), vertrokken ze naar het platteland van Pennsylvania. Jim nam hier een baan om de huur te kunnen betalen, terwijl hij liedjes bleef schrijven. Veel van zijn liedjes gaan over mensen die hij ontmoette, of gebeurtenissen die hij daar meemaakte. Jim heeft nog een serie andere baantjes gehad, in het leger en bij de radio, voordat hij succes zou krijgen.

In 1970 ontmoette Croce de pianist/gitarist Maury Muehleisen, via producer Joe Salviuolo die Croce nog kende van school. In het begin speelde Croce op de achtergrond met Muehleisen mee, maar in de loop der tijd wisselde dit. Maury Muehleisen speelde nu gitaar bij de folkmuziek van Croce.

In 1972 kon Croce een record deal krijgen bij ABC Records. Nog in hetzelfde jaar bracht hij daar twee LP's uit: You Don't Mess Around With Jim en Life & Times. De singles "You Don't Mess Around With Jim", "Operator (That's Not The Way It Feels)" en "Time In A Bottle" (wat geschreven was voor zijn nog niet geboren zoon, A. J. Croce) waren alle drie op de radio te horen. Met "Bad, Bad Leroy Brown" kwam Croce op #1 te staan in de Amerikaanse hitlijsten in juli 1973.

In 1973, toen hij eindelijk succes kreeg, kwam Jim Croce (30 jaar) samen met Maury Muehleisen (24 jaar) om in een vliegtuigongeluk. Op 20 september 1973 stortte het vliegtuig met Croce, Muehleisen en 4 andere inzittenden neer, één dag voor zijn nieuwe single "I got a name" zou uitkomen. Croce had net een succesvol optreden in Natchitoches, Louisiana, en ging op weg naar Sherman, Texas voor zijn volgende optreden.

Volgens onderzoekers steeg het vliegtuig niet snel genoeg op, en raakte het een boom aan het eind van de landingsbaan. Er zijn speculaties geweest over de piloot, die ziek was en misschien een hartaanval heeft gehad, maar in het uiteindelijke rapport wordt de crash toegeschreven aan een fout van de piloot. Croce is begraven in Pennsylvania, Muehleisen in Trenton.

Na Croce's dood kwam er een grote aandacht voor zijn muziek, wat ook kwam door zijn album "I got a name". Dit album werd op 1 december 1973 uitgebracht. Er stonden drie hits op: "Workin' at the Car Wash Blues", "I'll Have to Say I Love You in a Song" en "I got a name".

Door de grote aandacht zijn er compilaties en rereleases uitgebracht, zoals "Photographs & Memories", "Jim Croce Home Recordings", "Facets", "Jim Croce: Classic Hits", "Down the Highway" en "Have You Heard – Jim Croce Live".

Ingrid Croce, de vrouw van Jim, is uit zijn naam een restaurant begonnen in San Diego: Croce's Restaurant & Jazz Bar. Jim en Ingrids zoon, Adrian James Croce, is nu onder de naam A. J. Croce een bekende singer-songwriter, net als zijn vader.