Jean Joseph François Marie Hubert Cornéli

François Cornéli was een telg uit een geslacht van landeigenaren in oostelijk Zuid-Limburg. Hij was een zoon van Henri Joseph Corneli, drossaard in het land van Heyden (Horbach, Aken),[1] en Marie Anne van Werden, vrouwe van Rimburg.

François Cornéli studeerde rechten aan de Universiteit Luik waar hij in 1825 promoveerde. Hij werd op jonge leeftijd lid van de Provinciale Staten van Limburg (1827-1836). Na de Belgische Revolutie werd hij op 7 december 1830 door het Voorlopig Bewind in Brussel bevestigd als lid van de Provincieraad en bestendig afgevaardigde van heel Limburg (behalve Maastricht) in het Koninkrijk België. Hij was in deze periode tevens burgemeester van Kerkrade (1830-1836) en Rimburg (1836-1837).

Van 1837 tot 1839 had Cornéli zitting in de Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Maastricht, hoewel de stad Maastricht zelf in deze periode een anti-revolutionair bolwerk vormde, dat dankzij het daar aanwezige garnizoen behouden bleef voor het Koninkrijk der Nederlanden. Cornéli hield deze functie tot 16 juli 1839, toen het Verdrag der XXIV artikelen definitief en wederzijds werd goedgekeurd en Limburg werd opgesplitst in een Nederlands en een Belgisch deel.

Van 1840 tot 1849 was Cornéli lid van de Tweede Kamer van de Staten-Generaal van het Koninkrijk der Nederlanden. In deze jaren ontpopte hij zich als voorstander van staatkundige hervormingen en zette zich onder andere in voor afscheiding van Nederlands Limburg en "hereniging" met België. In het revolutiejaar 1848 verzette hij zich hevig tegen het plan van baron van Scherpenzeel Heusch om Nederlands Limburg af te staan aan de Duitse Bond. Van 1850 tot aan zijn dood in 1855 was Cornéli opnieuw lid van provinciale en gedeputeerde staten van Limburg, nu echter alleen van Nederlands Limburg. Cornéli was ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

François Cornéli was sinds 1830 gehuwd met barones Caroline de Rosen (1810-1889). Het echtpaar had vijf kinderen. Cornéli overleed in 1855 op het landgoed Nieuw Erenstein, behorende bij kasteel Erenstein in Kerkrade.[2] Zijn grafsteen bevindt zich nog altijd aan de voet van de toren van de Sint-Lambertuskerk in Kerkrade.