Jean François Hennequin

Hennequin was de zoon van Nicolas Thomas Hennequin en Jeanne Marguerie Landragin. Zelf trouwde hij met Marie Elisabeth Colpin. Hij studeerde rechten in Parijs maar onderbrak zijn studies in 1792 en bood zich als vrijwilliger aan voor het Franse leger. Toen hij het leger verliet in 1796 was hij kapitein. Hij werd 'commissaire du directoire' voor het kanton en werd vervolgens ambtenaar en nadien raadsheer voor het departement van de Beneden-Maas (Maastricht) (1796-1814).

Na 1815 werd hij lid van de Provinciale Staten van Limburg en lid van de Tweede Kamer (1817-1820). In 1819 werd hij gemeenteraadslid van Maastricht en werd er in 1820 burgemeester. Hij begon openlijk oppositie te voeren tegen de politiek van Willem I, met als gevolg dat de regering hem voor het assisenhof in Luik daagde. Het conflict liep over wie de burgerwacht moest betalen in Maastricht, de regering of de stad. Hij werd verdedigd door Charles Destouvelles, Etienne de Sauvage en Erasme-Louis Surlet de Chokier en werd vrijgesproken. De bevolking van Maastricht ontving hem triomfantelijk. De drie advocaten en hun cliënt zouden elkaar later terugvinden in het Nationaal Congres.

In 1827-29 was hij opnieuw raadslid in Maastricht en in 1829 was hij weer lid van de Provinciale Staten. In 1830-31 werd hij weer tot burgemeester van Maastricht benoemd door het Belgische Voorlopig Bewind, zonder praktisch gevolg echter want de stad bleef in handen van het Oranjegetrouwe garnizoen (zie blokkade van Maastricht).

Hij werd ook verkozen tot lid van het Nationaal Congres voor het arrondissement Maastricht. In het Congres nam hij nooit het woord en nam hij ontslag begin april 1831. Einde 1831 werd hij gouverneur van de Belgische provincie Limburg, tot in 1834. Eerste minister De Theux ontsloeg deze radicale liberaal. Ondertussen was Hennequin in 1833 enkele maanden senator voor Maastricht, wat hij later opnieuw werd voor Luik (1843-1846). Hij was ook gemeenteraadslid van Luik (1836-1840).

Hennequin was een boezemvriend van Surlet de Chokier. In het latere leven woonden ze beiden op een kasteel in Gingelom. Hij werd zijn universeel erfgenaam bij diens dood in 1839 en toen hij zelf stierf werd hij naast zijn vriend begraven.

• J.L. DE PAEPE & Ch. RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge 1831-1894. Données biographiques, Brussel, Commission de la biographie nationale, 1996, blz. 342-343)
• T. WINGENS, Twee Hennequins: de Maastrichtse burgemeester Jean-François Hennequin (1772-1846) en de kapitein der genie Johan Jacobus Hennequin (1796-1880) in: De Limburgse Leeuw, t. 11, 1963, blz. 61-69
• M. KELLENS, Jean-François Hennequin (1772-1846), gouverneur van Limburg, 1831-1834, in: De gouverneurs in de beide Limburgen 1815-1989, Maastricht, 1989, blz. 62-76
• C. VERLINDEN, Jean-François Hennequin, in: Nationaal Biografisch Woordenbeoek, T. II, 1966