Frans de Loë-Imstenraedt

Hij werd geboren in 1789 op het kasteel van Mheer (thans in Nederlands Limburg). Zijn ouders, Gerhard Anton Edmond Assuerus Clemens August des H.R.Rijksbaron von Loë-Imstenraedt (1749-1813), en Marie Alexandrine Maximilienne Adolphine des H.R.Rijksgravin von Merveldt (1766-1812), trouwden in 1783. Op 1 mei 1817 trouwde hij met Marie Constance des. H.R.Rijksgravin de Marchant et d'Ansembourg (1788-1873); zij werden de stamouders van de Nederlandse adellijke tak van het geslacht. Edmond Assuerus kreeg van zijn vader Frans Charles Christoph, die nog in het stamslot in Wissen woonde, het kasteel van Mheer als huwelijksgeschenk. Een jaar voordien had Frans Charles Christoph de tiendenrechten over de parochie Mheer gekocht van de Oostenrijkse regering.

Vader Edmond Assuerus was, na aanvankelijk majoor in Pruisische dienst te zijn geweest, senator van het Franse Keizerrijk geworden en werd zelfs onder Napoleon tot graaf benoemd. (Na Waterloo schijnt de familie geen prijs meer te hebben gesteld op deze graventitel.) Frans Charles Antoine begon zijn carrière dus onder het Napoleontische vaandel. In 1814 trad hij echter in Pruisische dienst en stond dus bij Waterloo aan de winnende kant. Hij werd in 1816 benoemd in de ridderschap van Limburg met de titel van baron op allen.

Vóór 1830 had hij zich reeds laten opmerken door zijn oppositie tegen de Nederlandse regering. Hij werd verkozen als lid van het Nationaal Congres, maar nam die functie niet aan. Hij werd gouverneur van Limburg, benoemd door het Voorlopig Bewind, van 16 oktober 1830 tot 23 maart 1831. Hij zetelde in de Belgische Senaat in 1831-1832 voor het arrondissement Maastricht en in 1834-1835 voor het arrondissement Borgworm. Tussen de beide parlementaire mandaten was hij gevolmachtigd minister van het nieuwe koninkrijk, in Wenen.

Hij stierf in 1838 op het kasteel waar hij ook was geboren. Bij de definitieve afscheiding van België in 1839, één jaar na zijn dood, werd de provincie Limburg in twee delen gesplitst, met de Maas als grensrivier. Oostelijk Limburg (waaronder Mheer) werd weer Nederlands.

Ondanks Waterloo behield hij een voorliefde voor Napoleon, aangezien hij zijn enige zoon Otto Napoleon Maximiliaan Hubertus Maria (1821-1897) noemde.

Hij werd ridder in de Leopoldsorde en officier van het Legioen van Eer.

Naast zijn regionale en nationale loopbaan, was hij ook lokaal actief. Hij werd burgemeester van Mheer in 1832 en vervulde dit mandaat tot aan zijn dood. Hij was toen ook al enkele jaren lokaal actief.

In 1821 was hij nauw betrokken bij de oprichting van de oudste harmonie van Nederland en werd de eerste beschermheer van St.-Cecilia Mheer.

In 1825 schoot hij de hoofdvogel af en was dat jaar koning van de Mheerder schutterij. Net als elke koning liet hij een zilveren koningsschild maken (het grootste uit de collectie), met de inscriptie "B. D. L." (Baron De Loë).

• Louis ROPPE, Frans Karel Antoon de Loë-Imstenraedt, in: Nationaal Biografisch woordenboek, Deel III, Brussel, 1968.
• Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement Belge, 1894-1972, Brussel, 1996.