Jan van Asten

Jan van Asten (Utrecht, 6 december 1917 - Zwolle, 9 december 1995) is een voormalig Nederlands voetballer en voetbaltrainer. Hij begon zijn voetballeven bij het Utrechtse Velox waar hij al op jeugdige leeftijd in het eerste speelde tot midden 1939. In 1934 en 1936 werd hij twee keer kampioen met Velox van de 2de klasse. Het seizoen 1939-1940 kwam hij uit voor stadgenoot en rivaal DOS. DOS speelde dat seizoen in de eerste klasse voor steevast uitverkochte tribunes, in een competitie met o.a. Feyenoord en Ajax. Vlak daarna brak de Tweede Wereldoorlog uit en bleef DOS in de eerste klasse spelen. Tijdens en na de oorlog heeft hij nog gevoetbald bij o.a. PEC Zwolle en Eindhoven.

Jan van Asten
foto rond 1974, ten tijde van benoeming tot erelid KNVB
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Jan van Asten
Geboortedatum	6 december 1917
Geboorteplaats	Utrecht, Nederland
Overlijdensdatum	9 december 1995
Overlijdensplaats	Zwolle, Nederland
Positie	Aanvaller
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1933–1939 1939–194? 19??–19?? 19??–19?? Velox DOS EVV PEC
Getrainde clubs
1953–1955 1955–1957 1957–1959 1959–1963 1963–1966 1966–1968 1969–1971 1972–1974 1974–1976 1977–1979 1980–1982 TEC PEC Tubantia ZFC De Volewijckers PEC SC Drente WHC Go Ahead Kampen SC Heracles (am.) MVV Alcides
Erelijst
1934 1936 Kampioen 2de klasse Kampioen 2de klasse
Portaal    Voetbal

Ondertussen had Van Asten zijn diploma's tot en met oefenmeester 1 behaald en begon hij zijn trainersloopbaan bij het Tielse TEC in 1953. Daar behaalde hij met TEC het kampioenschap in een promotie nacompetitie met Sportclub Emma en VVH'16 in mei 1955 en promoveerde TEC naar de hoogste Eerste Klasse.

In 1955 keerde hij als hoofdtrainer terug bij PEC Zwolle. Een jaar later in 1956 werd hij bij PEC de eerste trainer na de toetreding in het betaalde voetbal van de club. Onder zijn leiding behaalde PEC in het seizoen 1955/1956 haar grootste overwinning ooit tot op heden in het betaalde voetbal en wel met 8-0 tegen De Valk uit Valkenswaard. PEC leed onder hem ook haar grootste nederlaag in 1956/1957 met 9-0 in en tegen Leeuwarden (en in 1971 tegen Fortuna SC).

Hij vertrok een seizoen later naar Zaandam om daar aan de slag te gaan bij het zojuist naar de Eerste Divisie gepromoveerde ZFC Zaandam en waarmee hij een 12de en drie keer een 8ste positie bereikte. In 1963 werd hij trainer bij het naburige De Volewijckers dat toen net uit de Eredivisie was gedegradeerd. Hier bleef hij met wisselend succes tot 1966 werkzaam. Dat jaar haalde PEC Zwolle hem terug waar hij wederom twee jaar als hoofdtrainer werkzaam zou zijn met een 7de en een 8ste positie als resultaat.

In mei 1968 diende hij zijn ontslag in bij PEC Zwolle, en de algemene verwachting was destijds dat hij de nieuwe hoofdcoach van eredivisionist FC Twente '65 zou worden, waar Kees Rijvers op de wip zat. Uiteindelijk besloten de Tukkers te elfder ure om toch nog een jaar met Rijvers door te gaan, waarna Van Asten zonder club zat. Een jaar later kwam hij bij SC Drente uit Klazienaveen terecht kwam dat toen in de tweede divisie speelde. Hij heeft daar twee seizoenen redelijk succesvol gewerkt, maar in Drenthe kwam het profvoetbal nooit echt van de grond. SC Drente zou daarmee zijn laatste club in het betaalde voetbal worden.

In 1972 vertrok hij daar waarna hij trainer werd bij diverse amateur verenigingen zoals WHC Wezep, Go Ahead Kampen, Heracles (amateurs) en als laatste MVV Alcides uit Meppel. In 1982 hield hij op 65-jarige leeftijd op met het trainen. Na zijn trainersloopbaan bleef hij nog wel actief in allerlei commissies voor de KNVB maar niet meer fulltime, en ging hij in Wezep wonen.

Hij was op het bestuurlijke vlak ook altijd zeer actief en gedreven en werd in 1962 bij de KNVB gekozen tot opvolger van Wim de Bois als voorzitter van de VVON (Vakbond Voetbal Oefenmeesters Nederland). Deze functie zou hij naast zijn trainers activiteiten, tot aan het WK 1974 maar liefst 12 jaar vervullen. Toen hij zijn terugtreden aankondigde werd Jan Rab als nieuwe voorzitter gekozen. Vlak daarna benoemde de KNVB hem voor bewezen diensten als 2de persoon ooit (tot 1974) als erelid van de KNVB.