Jan Decorte

Decorte schrijft eigen werken voor theater maar vertaalt en bewerkt vooral werken van Shakespeare, Goethe, Ibsen, Tsjechov en daarnaast vele anderen. Als acteur speelt Decorte altijd mee in zijn eigen producties.

In 1981 brak Decorte door met de voorstelling 'Maria Magdalena'. De voorstelling werd geselecteerd voor het Holland Festival.In 1982 werd Decorte artistiek directeur van het gezelschap Het Trojaanse Paard, dat in 1997 werd omgedoopt tot Jan Decorte & Cie en nog later tot Bloet. Decorte maakte in het midden van de jaren 1970 twee films, Pierre, een zwart-witfilm waarmee hij de persprijs op het Festival van de Belgische film won, en Hedda Gabler. In 1994 creëerde hij met 'Bloetwollefduivel' een bewerking van Macbeth. In 2006 regisseerde Decorte met Dido and Aeneas zijn eerste opera, een vertaling en bewerking van de opera van Henry Purcell.

In 2009 toerde hij met theatergezelschap De Koe met de productie Een gelukkige Verjaardag rond.

Jan Decorte vertrekt in Tanzung (2010) voor het eerst resoluut vanuit beweging onder het motto: ‘taking every movement serious’. Hij schreef ook zes Engelstalige gedichten over de liefde. In 2011 creëerde Jan Decorte The Indian Queen, een bewerking van Henry Purcell, op het Kunstenfestivaldesarts.

Decorte raakte in 1990 bij het grote publiek bekend door het televisieprogramma Sterrenwacht, een talentenjacht voor presentatoren, waarin Decorte, die bekendstaat als een moeilijk te interviewen persoon, door ieder van de kandidaten diende geïnterviewd te worden.

Hij was te zien in het zevende seizoen van De Slimste Mens ter Wereld.

Decorte was einde 1991 een van de verkozenen van ROSSEM voor de Kamer van volksvertegenwoordigers, hoewel hij geen lid van die partij was en zich in de praktijk ook niets van het partijprogramma van ROSSEM aantrok. Toen Jean-Pierre Van Rossem bij de eedaflegging van koning Albert II de kreet "Vive Julien Lahaut, vive la république" uitte, kwam het tot een breuk tussen de royalist Decorte en ROSSEM. Decorte zetelde daarna verder als onafhankelijk volksvertegenwoordiger. Hij kwam nog wel op bij de volgende nationale verkiezingen van 1995 voor de kleine partij HOERA, maar hij geraakte niet verkozen.

In de periode januari 1992-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

Kort na zijn 18e levensjaar leerde Jan Decorte een vrouw kennen, waarmee hij gedurende vijf jaar samenwoonde in Laken. Samen kregen ze een dochter. Mede door drugproblemen van Decorte kwam er een breuk met zijn dochter. Sinds meer dan een decennium heeft hij er geen contact meer mee.

Decorte woont in Brussel en is de levenspartner van actrice Sigrid Vinks, die sinds 1984 in al zijn producties meespeelt. Ze leerden elkaar kennen in 1976. Dat jaar deed Jan Decorte een eerste zelfmoordpoging; later volgden er nog.

Decorte maakte meerdere periodes van zware depressie door.[2] Hiervoor ging hij onder meer in behandeling in het Psychiatrisch Centrum Sint-Alexius te Grimbergen. Hij kende eveneens drugproblemen.