Jabiroe
De jabiroe of reuzenooievaar (Jabiru mycteria) is de enige soort in zijn geslacht. De naam komt uit een Tupi–Guaraní taal en betekent "gezwollen nek".
| Jabiroe IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| vliegende jabiroe | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Jabiru mycteria (Lichtenstein, 1819) | ||||||||||||
 | ||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||
Jabiroe op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
Met zijn grootte van ongeveer 1,5 meter is hij de grootste vogel van de Nieuwe Wereld. De volwassen jabiroe is 120–140 cm lang, 2.3–2.8 m over de vleugels, en kan 4.3–9 kg wegen. De snavel is zwart en breed, lichtjes naar boven gedraaid, eindigend in een scherpe punt. Het verenkleed is meestal wit, maar het hoofd en metaalring aan nek zijn zwart, met een rood rekbare zakje aan de basis.
Leefwijze
Hij voedt zich met weekdieren, reptielen, kleine zoogdieren en vis. Deze dieren komen veelvuldig af op prairiebranden om opgejaagde dieren te verschalken.
Voortplanting
Het nest wordt gebouwd in een hoge boom, door zowel de man als de pop. Het nest wordt meerdere jaren gebruikte en elk jaar wat uitgebreid. Succesvolle nesten kunnen wel drie meter in doorsnee zijn. De locatie van het nest is vaak in de buurt van soortgenoten, maar wordt ook aangetroffen in de nabijheid van andere soorten. In het nest worden 2 tot 5 eieren gelegd. De eieren worden door zowel de man als de pop bebroed. Na ongeveer 30 dagen kruipen de jongen uit het ei.
Verspreiding en leefgebied
Zijn leefgebied strekt zich uit van Mexico tot noordelijk Argentinië, waar hij in de omgeving van moerassen en rivieren leeft.
