Italia (luchtschip)

De Italia vertrok op 23 mei 1928 vanuit Ny-Ålesund op Spitsbergen en bereikte op 24 mei de noordpool. Volgens de meteoroloog aan boord zou de wind richting Spitsbergen draaien, dus keerde men terug.

De eerste uren was de wind goed, maar daarna keerde de wind en sneeuwde het, waardoor het schip niet meer vooruit kon en alle ballast moest lossen. Dat was echter niet voldoende, want het schip daalde ten noorden van Nordaustlandet tot het het ijs raakte, waarbij de stuurgondel en de achterste motorgondel losscheurden.

Met nog zes mensen aan boord verdween het lichter geworden luchtschip weer in de hoogte. Nooit heeft iemand nog van hen gehoord en het wrak is nooit gevonden.

In de afgescheurde gondels zaten tien mensen, waaronder Nobile. Eén man had de crash niet overleefd.

De marconist zond een noodsein uit. Het duurde tien dagen voor het noodsignaal werd opgevangen. Drie mannen hadden al voordien besloten het vasteland op eigen krachten te voet te bereiken. Een van hen zou tijdens de tocht omkomen, de andere twee werden gevonden door de Russische ijsbreker Krasin.

Het duurde tot 20 juni voor men erin slaagde met een vliegtuig proviand en hulpmiddelen te droppen bij de roodgeverfde tent waarin de achterblijvers zaten. Drie dagen later wist de Zweedse piloot Einar Lundborg bij Nobile en zijn mannen te landen. Er was slechts ruimte om één persoon mee te nemen, en ondanks protesten van Nobile die zijn mannen eerst wilde laten redden, was hij degene die uiteindelijk als eerste werd meegenomen. Lundborg keerde terug om de overige mannen te halen, maar zijn vliegtuig crashte bij de landing, zodat hij nu samen met de Italianen vastzat op het ijs. Het duurde uiteindelijk nog tot 12 juli voor de rest van de groep door de Krasin gered kon worden.

De poolreiziger Roald Amundsen nam ook aan de reddingsoperatie deel, maar stortte zelf met zijn vliegtuig neer in de Barentszzee. Uit Nederland nam Sjef van Dongen deel aan de zoekactie naar de Italia.