Alant
Alant (Inula) is een geslacht uit de composietenfamilie (Asteraceae).
Alant | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Griekse alant | ||||||||||||||||||||
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Geslacht | ||||||||||||||||||||
Inula L. (1753) | ||||||||||||||||||||
Afbeeldingen op | ||||||||||||||||||||
Alant op | ||||||||||||||||||||
|
Gemeenschappelijke kenmerken zijn dat de pappus uit haren bestaat, dat stroschubben ontbreken en dat de bloemhoofdjes vrij vlak zijn.
Soorten
- Het donderkruid (Inula conyzae) heeft bovenaan stengelbladen die hartvormig stengelomvattend zijn. De bloemhoofdjes zijn circa 1 cm breed en staan alleen of in kleine groepjes.
- De Griekse alant (Inula helenium) heeft meer dan 4 mm brede omwindselbladen.
- De Engelse alant (Inula britannica) heeft niet glanzende, niet stijve stengelbladen, waarvan de onderste bij de voet steelachtig versmald zijn. De stengel is vaak maar niet altijd wollig behaard.
- De wilgalant (Inula salicina) heeft stengelbladeren die wel stijf en glanzend zijn. De stengel is grotendeels kaal.
- De zeealant (Inula crithmoides) is een tot 1 m hoog overblijvend kruid dat in Europa en Azië voorkomt langs zoute moerassen en zeekliffen. De plant heeft smalle vlezige bladeren. De grote bloemhoofdjes hebben 6 schijnkroonbladen. De bloemen zijn hermafrodiet. Er kan zelfbevruchting optreden, maar bestuiving door bijen, kevers en vliegen is ook mogelijk. Jonge bladen kunnen gekookt en gegeten worden.
- Inula hookeri. Ontluikende bloemknop.
- Inula hookeri. Bloeiwijze.
Soorten van het geslacht Inula (Alant) | |
---|---|
... · I. britannica (Engelse alant) · I. conyzae (Donderkruid) · I. helenium (Griekse alant) · I. salicina (Wilgalant) · ... |
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.