Inge Lehmann

Inge Lehmann (Kopenhagen, 13 mei 1888 – aldaar, 21 februari 1993) was een Deense seismologe, bekend om haar baanbrekende onderzoek naar de interne structuur van de Aarde.

Inge Lehmann
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum13 mei 1888
GeboorteplaatsKopenhagen
Datum van overlijden21 februari 1993
Plaats van overlijdenKopenhagen
Nationaliteit Denemarken
Wetenschappelijk werk
Vakgebiedseismologie
Onderzoekseismische discontinuïteit
Bekend vanLehmanndiscontinuïteit

Lehmann werd geboren in de wijk Østerbro en was de dochter van de psycholoog Alfred Lehmann. Ze studeerde van 1907 tot 1910 wiskunde aan de Universiteit van Kopenhagen, en studeerde vervolgens aan de Universiteit van Cambridge. Lehmann raakte overwerkt en keerde in december 1911 terug. Na haar herstel werkte ze enige jaren bij een actuarieel bureau. In 1918 zette ze haar studie aan de Universiteit van Kopenhagen voort, waarna ze in 1920 afstudeerde. In 1925 werd Lehmann assistente van de geodeet N. E. Nørlund. Deze was bezig met het opzetten van seismologische meetstations in Denemarken en Groenland. Lehmann raakte bij het project betrokken en begon zich in de seismologie te verdiepen, waarvoor ze onder anderen Beno Gutenberg in Darmstadt opzocht. In 1928 studeerde ze nogmaals af, nu in de seismologie. Ze kreeg daarna de leiding over de seismologische metingen van het Koninklijk Deens Geodetisch Instituut. Lehmann ging in 1953 met pensioen, maar bleef bezig met onderzoek, onder andere samen met Maurice Ewing en Frank Press.

Ontdekkingen

Inge Lehmann is vooral bekend vanwege haar ontdekking van twee discontinuïteiten in de Aarde.

In 1936 bewees Lehmann aan de hand van haar seismologische metingen van S-golven dat de aardkern uit een vloeibare buitenkern en een vaste binnenkern bestaat. Tijdens haar latere werk ontdekte ze een andere discontinuïteit op 190 tot 250 km diepte in de aardmantel, die naar haar de Lehmanndiscontinuïteit genoemd wordt.

Erkenning

Voor haar werk ontving Lehmann verschillende onderscheidingen, onder andere de Harry Oscar Wood Award (1960), de Emil-Wiechert-Medaille (1964), de gouden medaille van de Deens Academie van Wetenschappen (1965), het Tagea Brandt legaat (1938 en 1967), de William Bowie medaille (1971) en de medaille van de Seismological Society of North America (1977). Ze ontving eredoctoraten van Columbia University (1964), en de Universiteit van Kopenhagen (1968).

Naar haar vernoemd zijn:

Zie de categorie Inge Lehmann van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.