IJsplateau
Een ijsplateau, ijsplaat, ijsbarrière of schelfijs, soms ook ijsschol genoemd, bestaat uit ijs dat vanaf een gletsjer in zee stroomt. IJsplateaus treft men aan in Antarctica, Groenland en het Russische en Canadese Arctische gebied.
IJsplateaus zijn grote drijvende ijsvlakten die vastzitten aan het land. Een ijsplateau wordt constant gevoed door stromend gletsjerijs. Het verliest daarnaast massa door het afkalven van ijsbergen; als deze een platte, vlakke vorm hebben, noemt men ze ijsschotsen. Dit is een natuurlijk proces dat niet per se een indicatie hoeft te zijn van klimaatveranderingen. De laatste jaren lijkt de hoeveelheid afkalvende ijsbergen toe te nemen. Wetenschappers zijn het niet eens over de vraag of dit het gevolg is van het broeikaseffect of dat het losstaande gebeurtenissen zijn.
In Antartica is in totaal 74 procent van de kustlijn omgeven door ijsplateaus.[1] De totale gezamenlijke oppervlakte daarvan bedraagt meer dan 1.550.000 km2 (ruim anderhalf miljoen vierkante kilometer, meer dan driemaal de oppervlakte van bijvoorbeeld Spanje met 505.992 km2).[2]
Daar bevinden zich ook grootste ijsplateaus ter wereld: het Ross-ijsplateau (487.000 km2), en het Filchner-Ronne-ijsplateau (430.000 km2), beide in West-Antarctica. In maart 2000 maakte zich ijsschots van 122 kilometer lengte en 27 kilometer breedte zich los van het Ross-ijsplateau, en werd IJsberg B-15 genoemd.[3][4]