Igor Koenitsyn

In 1998 won Koenitsyn zijn eerste futurestoernooi. In 1999 werd hij proftennisser. Hij speelde dat jaar hoofdzakelijk futures- en challengertoernooien, maar maakte ook zijn debuut op ATP-niveau. In de twee ATP-toernooien waaraan hij deelnam (Sint-Petersburg en Moskou), werd hij meteen in de eerste ronde uitgeschakeld. Ook in 2000 en 2001 speelde hij voornamelijk futures- en challengertoernooien. In 2000 haalde hij zijn eerste challengerfinale, in Toljatti.

Koenitsyn maakte zijn grandslamdebuut in 2002 op de US Open, waar hij in de eerste ronde verloor van de Israëliër Noam Okun. Op het einde van het jaar haalde hij de finale van de challenger van Seoel. In 2003 nam hij deel aan Wimbledon. Ook daar werd hij, net zoals bij zijn eerste grandslamoptreden, meteen in de eerste ronde uitgeschakeld.

In 2004 won Koenitsyn zijn eerste challengertoernooi in het Oezbeekse Fargʻona. In de zomer van 2005 won hij er nog twee: Toljatti en Saransk. Op het ATP-toernooi van Moskou van 2004 boekte Koenitsyn zijn eerst zege op ATP-niveau door in de eerste ronde Tomáš Berdych te kloppen. Hij haalde er meteen de kwartfinale, zijn eerste ATP-kwartfinale. In 2005 deed hij op datzelfde toernooi nog een beter en haalde hij zijn eerste halve finale op ATP-niveau.

In 2006 speelde Koenitsyn nog hoofdzakelijk challengers. Op Wimbledon haalde hij de tweede ronde door in de eerste ronde Gaël Monfils te verslaan. Dat was ook zijn eerste zege in een grandslamtoernooi. In juni haalde hij met zijn landgenoot Dmitri Toersoenov zijn eerste ATP-dubbelfinale. In juli kwam hij voor het eerst de top 100 binnen. Bij zijn debuut op de US Open verloor hij meteen in de eerste ronde. Op het ATP-toernooi van Moskou behaalde hij, net zoals in 2005, de halve finale. Daarin verloor hij van Marat Safin. Ook op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg haalde hij de halve finale. Koenitsyn eindigde het jaar voor het eerst in de top honderd, op plaats 93.

Begin 2007 haalde Koenitsyn de kwartfinale in Adelaide, maar verloor hij in de eerste ronde van de Australian Open. Ook op Roland Garros en Wimbledon werd hij in de eerste ronde uitgeschakeld. Tijdens de zomer haalde hij de halve finale in Indianapolis en de tweede ronde op de US Open. In november won hij de challenger van Shrewsbury. Koenitsyn sloot het jaar af op plaats 125.

In 2008 haalde Koenitsyn de kwartfinale in Delray Beach en de halve finale in Pörtschach. Hij verloor in de eerste ronde van Wimbledon. Tijdens de zomer haalde hij de kwartfinale in Newport en de halve finale van Washington, maar verloor hij opnieuw in de eerste ronde van de US Open. In september won hij de challenger van Donetsk. Zijn eerste winst in een ATP-toernooi kwam in oktober 2008, op het ATP-toernooi van Moskou. Hij versloeg in de finale Marat Safin. Door zijn winst steeg hij op de ATP-ranglijst met 24 plaatsen naar plaats 47.[1] Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 50, op plaats 44.

In 2009 werd Koenitsyn in de eerste ronde van de Australian Open uitgeschakeld. Hij haalde de kwartfinale van het ATP-toernooi van Memphis. Op Wimbledon verloor hij in de tweede ronde van de uiteindelijke verliezende finalist Andy Roddick. In juli haalde hij de 35e plaats op de ATP-ranglijst, zijn hoogste notering tot dan toe. Op de US Open werd hij meteen in de eerste ronde uitgeschakeld door de Belg Olivier Rochus. Zijn beste resultaat van het najaar was de halve finale op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg. Op het ATP-toernooi van Moskou, dat hij in 2008 nog had gewonnen, verloor hij al in de eerste ronde. Daardoor tuimelde hij naar beneden op de ATP-ranglijst en eindigde hij het jaar net buiten de top 100, op plaats 104.

In januari 2010 won Koenitsyn voor het eerst een partij op de hoofdtabel van de Australian Open, maar hij verloor in de tweede ronde van Stanislas Wawrinka. De rest van de eerste helft van 2010 was weinig succesvol, met uitschakelingen in de kwalificaties of de eerste ronde, zoals op Roland Garros en Wimbledon, waar hij in de openingsronde verloor. In februari viel hij opnieuw buiten de top 100. Ook tijdens de zomer zette deze mindere vorm zich door. Op het challengercircuit boekte hij wel weer succes met twee halve finales en winst op de challenger van Astana. Zijn beste prestaties van het najaar waren de finale op de challenger van Astana (Astana-2) en de kwartfinale op het ATP-toernooi van Moskou. Op datzelfde toernooi won hij wel het dubbelspel met zijn partner Dmitri Toersoenov. Het was zijn eerste ATP-dubbelspeltitel.[2] Koenitsyn sloot het jaar af op plaats 100.

Op de Australian Open van 2011 herhaalde Koenitsyn zijn tweede ronde van het jaar ervoor. In het voorjaar boekte hij vooral successen in de challengers: in maart bereikte hij de finale van de challenger van San José en in mei won hij de challenger van Cremona. In juni haalde hij de halve finale op het ATP-toernooi van Eastbourne. Op Wimbledon werd hij in de tweede ronde uitgeschakeld. Zijn beste resultaat tijdens de zomermaanden was de kwartfinale in ATP-toernooi van Los Angeles. Op de US Open sneuvelde hij in de derde ronde. In de toernooien daarna haalde hij nog maar weinig goede resultaten. Koenitsyn eindigde het jaar op plaats 71.

De eerste helft van 2012 was weinig voorspoedig met veel uitschakelingen in de eerste ronde, waaronder op de Australian Open, op Roland Garros en op Wimbledon. In mei viel hij ook buiten de top 100.

Koenitsyn net naast de vlaggendrager in het Russische Davis Cupteam

In 2008 speelde Koenitsyn voor het eerst voor het Russische Davis Cupteam, in de halve finale tegen Argentinië. Koenitsyn speelde van 2008 tot en met 2012 elk jaar minstens een maal in de Davis Cup. Hij speelde in totaal vier enkel- en zes dubbelpartijen, waarvan hij er respectievelijk twee en één won.

Deze gegevens zijn bijgewerkt tot en met 25 juli 2012.

N.B. "l.c." = lagere categorie