Huis van David
Het Huis van David (Hebreeuws: מלכות בית דוד, Malkhut Beit David, Koninkrijk van het Huis van David) verwijst naar de afstammingslijn van koning David, waarnaar veelvuldig wordt verwezen in de overlevering in de Hebreeuwse Bijbel en het Nieuwe Testament.
Geschiedenis
Volgens de Tenach was het gebruik dat een aanstaande koning werd gezalfd door heilige olie over zijn hoofd te gieten. In het geval dan David werd dit gedaan door de profeet Samuel. Het Hebreeuwse woord voor deze zalving is meshicha, tevens de grondvorm voor Messias.
In eerste instantie was David alleen koning over het koninkrijk Juda en regeerde hij vanuit Hebron. Maar na ruim zeven jaar, na de dood van Isboset, zoon van Davids voorganger Saul, aanvaardden de Israëlieten David ook als hun koning en werd hij koning van het Verenigd Koninkrijk Israël. Alle koningen hierna in het Verenigd Koninkrijk Israël, en na de scheuring ervan het koninkrijk Juda, beriepen zich op hun afstamming van David en daarmee hun recht om ook over het koninkrijk Israël te regeren.
Na de dood van koning Salomo, zoon van David, scheidden de tien stammen van het koninkrijk Israël zich af en weigerden Salomo's zoon Rechabeam te erkennen als koning. Zij stichtten het koninkrijk Israël en verkozen Jerobeam als koning, maar werden in 722 v.Chr. veroverd door Assyrië dat hen in ballingschap voerde.
Het zuidelijke "Tweestammenrijk" ging weer verder onder de naam koninkrijk Juda, waar Davids nakomelingen bleven heersen tot de inname van Jeruzalem (586 v.Chr.) door het Nieuw-Babylonische Rijk.
Profetieën over herstel
In de eeuwen erna verwachtten de profeten iemand uit het huis van David die het koninkrijk weer zou herstellen en de 'heidenen' zou onderwerpen. Dit zou de messias zijn. Volgens het Nieuwe Testament behoorde Jezus tot het Huis van David.