Hoofdkromming

In de differentiaalmeetkunde, een deelgebied van de meetkunde, meten de twee hoofdkrommingen op een bepaald punt van een oppervlak, hoe dit oppervlak op dat punt in verschillende richtingen in verschillende mate buigt.

Zadeloppervlak met normale vlakken in de richtingen van de hoofdkrommingen

Op elk punt p van een differentieerbaar oppervlak in de 3-dimensionale Euclidische ruimte kan men een eenheids normaalvector kiezen. Een normaal vlak op p is een vlak in een unieke richting tangentieel op het oppervlak en dat het oppervlak in een vlakkromme snijdt. Deze kromme zal in p in het algemeen verschillende krommingen voor verschillende normaalvlakken hebben, De hoofdkrommingen op p, die worden aangeduid met K₁ en K₂, zijn de maximale en minimale waarden van deze kromming.