Homeopathische ziekteclassificatie

De homeopathische ziekteclassificatie werd ontwikkeld door de grondlegger van de homeopathie, Samuel Hahnemann (1755 – 1843).

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Hahnemann schreef hierover in de Organon editie 5 en editie 6. In deze edities van de homeopathische organon werkte hij meer ideeën over homeopathische behandeling uit. Onder andere de LM potenties, waarmee een veel genuanceerdere homeopathische behandeling van patiënten mogelijk werd. Beide ontwikkelingen kwamen echter toen niet van de grond.

De homeopaten in de tijd van Hahnemann gingen verder met de 5e editie van de organon. Met name James Tyler Kent was verantwoordelijk voor de verdere ontwikkeling van de homeopathie.

Constitutie

In de homeopathie wordt de gezondheidstoestand van een patiënt constitutie genoemd. Daarmee wordt verstaan, een aangeboren én verworven psychisch-geestelijke en lichamelijke gesteldheid van een mens, welke afgelezen wordt van de lichaamsbouw, psychisch/mentale grondstemming en wijze van reageren op innerlijke en uiterlijke druk. Ziekten worden geklasseerd op basis van de constitutie.

Klassen

De homeopathische ziekteclassificatie gaat tegenwoordig[1] uit van gelaagdheid van ziekteontwikkeling bij de patiënt. Volgens de homeopathie drukt een acuut ziektebeeld een chronischer ziektebeeld als het ware even weg (vergelijk: je hebt griep en stoot je kleine teen tegen een stoelpoot; acuut beeld is in dit geval de pijn van het stoten van de kleine teen). De ziekteclassificatie deelt het ziektebeeld van een patiënt daarom op in een aantal verschillende klassen. 'Exogeen' zijn de symptomen die ontstaan door ziekmakende inwerking van buiten op de levenskracht. 'Endogeen' zijn de symptomen die op basis van een verstoring van de vitaliteit (levenskracht) van binnenuit ontstaan.


Endogeen

  • Erfelijkheid: Symptomen hebben een erfelijke grondslag.
  • Acuut miasmatisch: Heftige symptomen die als constitutionele reactie naar buiten komen, vaak getriggerd door een incident.
  • Sycosis: Symptomen die voortkomen uit een chronisch verstoorde vitaliteit als gevolg van het niet goed doormaken van gonorroe. Sycosis kan verworven worden door seksueel overdraagbare aandoening gonorroe en blijvend constitutionele gevolgen met zich meebrengen of kan via overerving verkregen zijn. Op die manier kan het overgedragen worden als ziektetendens in het nageslacht.
  • Syfilis: Symptomen die voortkomen uit een syfilis besmetting. Echter net als bij sycosis heeft een syfilitische besmetting chronische gevolgen voor de vitaliteit.
  • Psora: Symptomen die rechtstreeks voortkomen uit de constitutie (basisgesteldheid) van de patiënt.

Exogeen

  • Iatrogeen: Symptomen komen voort uit de inzet van reguliere geneesmiddelen. De gevolgen van onderdrukking van symptomen en bijwerkingen.
  • Incident: De symptomen doen zich voor als gevolg van een incident.
  • Epidemische ziekten: Symptomen als gevolg van besmetting van buitenaf met een epidemisch karakter (bijvoorbeeld griep).

Door de symptomen die uit de anamnese van de patiënt komen te classificeren in de gegeven klassen, wordt het mogelijk om te zien waar de patiënt het meest in onbalans is. De klassen waarin de patiënt het meest in onbalans is, worden het eerst aangepakt. Waarbij het eerst de minst diepe verstoringen worden opgelost (bijvoorbeeld acute situaties (exogeen)), alvorens op de diepere constitutionele symptomen voorgeschreven wordt (endogeen).

Voor de symptomen in deze klassen wordt gerepertoriseerd en er worden homeopathische middelen ingezet op basis van de uitkomst van die repertorisatie. Bij ziekten die primair exogeen van aard zijn, worden plantaardige -of dierlijke middelen voorgeschreven. Op de erfelijke belastingen zijn nosoden geïndiceerd. Op de constitutionele symptomen dienen minerale constitutionele middelen te worden voorgeschreven. Nadat de onbalans in de gegeven klassen is verminderd, wordt opnieuw de balans bekeken. En zo voort.

Referenties
  • Organon der geneeskunst, Samuel Hahnemann (ISBN 90-71669-03-3)
  • De Chronische Ziekten, Samuel Hahnemann (ISBN 978-90-71669-07-1)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.