Hockey World League 2012-13 (mannen)

De Hockey World League 2012-13 voor mannen was de eerste editie van de World League en liep van 2012 tot begin 2014 in de aanloop naar het wereldkampioenschap hockey voor mannen 2014 in Den Haag. Via de World League plaatsten zes landen zich voor dat WK. 54 landen deden mee. De finaleronde werd gehouden in het Indiase New Delhi. Nederland won de eerste editie van dit toernooi.

Tegelijkertijd met de World League voor mannen werd ook het vrouwentoernooi georganiseerd.

Opzet van het toernooi

Deelnemende landen

Landen tot en met nummer 16 op de wereldranglijst

De nummers 1 t/m 8 plaatsen zich rechtstreeks voor ronde 3, de nummers 9 t/m 16 plaatsen zich rechtstreeks voor ronde 2. Uitgangspunt was de FIH-wereldranglijst van januari 2012.

1.  Australië
2.  Duitsland
3.  Nederland
4.  Engeland
5.  Spanje
6.  Zuid-Korea
7.  Nieuw-Zeeland
8.  Pakistan

9.  India
10.  Canada
11.  Argentinië
12.  Zuid-Afrika
13.  België
14.  China
15.  Maleisië
16.  Japan


Landen vanaf nummer 17 op de wereldranglijst

Afrika

 Ghana
 Egypte
 Nigeria
 Zimbabwe

Azië

 Bangladesh
 Hongkong
 Singapore
 Thailand

Noord- en Midden Amerika

 Dominicaanse Republiek
 Guatemala
 Mexico
 Verenigde Staten

Zuid-Amerika

 Barbados
 Chili
 Puerto Rico
 Trinidad en Tobago
 Venezuela

Europa

 Wit-Rusland
 Tsjechië
 Polen
 Oekraïne
 Oostenrijk
 Ierland
 Zweden
 Wales
 Gibraltar
 Italië
 Marokko
 Portugal
 Schotland

Oceanië

 Fiji
 Papoea-Nieuw-Guinea
 Samoa
 Vanuatu


Ronde 1

Data Locatie Teams Ronde 2
quotas
Ronde 2
gekwalificeerd
17–19 augustus 2012  Tsjechië, Praag  Wit-Rusland
 Tsjechië
 Polen
 Oekraïne
2  Polen
 Oekraïne
31 augustus – 2 september 2012  Singapore, Singapore  Bangladesh
 Hongkong
 Singapore
 Thailand
1  Bangladesh
7–9 september 2012 Wales, Cardiff  Oostenrijk
 Ierland
 Zweden
 Wales
2  Ierland
 Oostenrijk
7–9 september 2012  Ghana, Accra  Egypte
 Ghana
 Nigeria
1  Egypte
25–30 september 2012  Portugal, Lousada  Gibraltar
 Italië
 Marokko
 Portugal
 Schotland
2  Schotland
 Portugal
14–17 november 2012  Trinidad en Tobago, Port of Spain  Barbados
 Chili
 Trinidad en Tobago
 Venezuela
2  Trinidad en Tobago
 Chili
16–18 november 2012  Verenigde Staten, Chula Vista  Guatemala
 Mexico
 Verenigde Staten
1  Verenigde Staten
27 november – 2 december 2012  Qatar, Doha  Azerbeidzjan
 Oman
 Qatar a
 Sri Lanka
 Turkije
1  Azerbeidzjan
8–15 december 2012  Fiji, Suva  Fiji
 Papoea-Nieuw-Guinea
 Vanuatu
1  Fiji

a:De uitslagen van Qatar werden geschrapt vanwege problemen met niet-speelgerechtigde spelers.[1]

Ronde 2

Data Locatie Gekwalificeerd Halve finale
quota
Halve finale
gekwalificeerd
Gastland Via de ranking Uit ronde 1
18–24 februari 2013  India, New Delhi  India b  China  Bangladesh
 Fiji
 Ierland
 Oman c
2  India
 Ierland
27 februari – 5 maart 2013  Brazilië, Rio de Janeiro  Brazilië  Argentinië
 Zuid-Afrika
 Chili
 Trinidad en Tobago
 Verenigde Staten
2  Argentinië
 Zuid-Afrika
6–12 mei 2013  Frankrijk, Saint-Germain-en-Laye  Frankrijk  Canada
 België
 Polen
 Portugal
 Schotland
2  België
 Frankrijk e
27 mei – 2 juni 2013  Rusland, Elektrostal  Rusland  Japan  Oostenrijk
 Tsjechië d
 Egypte
 Oekraïne
1  Japane
  • b: India was reeds gekwalificeerd voor de tweede ronde op basis van de wereldranglijst voordat het de organisatie van een toernooi kreeg toegewezen.
  • c: Azerbeidzjan trok zich terug en Oman nam de vrijgekomen plaats in.
  • d: Maleisië was als organisator van een halve finale aangewezen waardoor het niet hoefde te spelen in ronde twee. Tsjechië nam de vrijgekomen plaats in.[2]
  • e: Omdat Maleisië organisator was van een halve finale, kon er een land minder zich plaatsen voor de halve finale. Er werd gekeken welk landen tweede waren geëindigd in de toernooien in Frankrijk en Rusland. Omdat Frankrijk (17e) hoger stond op de wereldranglijst ging het door, ten koste van Rusland (20e).[3]

Halve finale

Data Locatie Gekwalificeerd Finale
quotum
Gekwalificeerd
Gastland Via de ranking Uit ronde 2
13–23 juni 2013  Nederland Rotterdam  Nederlandf  Australië
 Spanje
 Nieuw-Zeeland
 België
 Frankrijk
 India
 Ierland
4 of 5 g  België
 Australië
 Nederland
 Nieuw-Zeeland
 India
29 juni – 7 juli 2013  Maleisië Johor Bahru  Maleisië  Duitsland
 Engeland
 Zuid-Korea
 Pakistan
 Argentinië
 Japan
 Zuid-Afrika
3 of 4 g  Duitsland
 Argentinië
 Engeland
  • f: Nederland was reeds gekwalificeerd voor de halve finale voordat het als gastland was aangewezen.
  • g: India was als organisator reeds geplaatst voor de finale en afhankelijk van het Indiase resultaat worden de overige finaleplaatsen verdeeld.

Finale

Data Locatie Gekwalificeerde ploegen
Gastland Uit de halve finales
10–18 januari 2014  India, New Delhi  India  Argentinië
 Australië
 België
 Engeland
 Duitsland
 Nederland
 Nieuw-Zeeland
Eindstand
  1.  Nederland
  2.  Nieuw-Zeeland
  3.  Engeland
  4.  Australië
  5.  België
  6.  India
  7.  Duitsland
  8.  Argentinië

Algehele eindstand

De FIH heeft de volgende eindstand opgesteld, waarbij alleen de landen zijn opgenomen die vanaf de tweede ronde in actie kwamen.[4]

  1.  Nederland
  2.  Nieuw-Zeeland
  3.  Engeland
  4.  Australië
  5.  België
  6.  India
  7.  Duitsland
  8.  Argentinië
  1.  Zuid-Korea
  2.  Spanje
  3.  Maleisië
  4.  Japan
  5.  Pakistan
  6.  Ierland
  7.  Zuid-Afrika
  8.  Frankrijk
  1.  Rusland
  2.  Canada
  3.  Bangladesh
  4.  Chili
  5.  Oekraïne
  6.  Oostenrijk
  7.  China
  8.  Schotland
  1.  Egypte
  2.  Trinidad en Tobago
  3.  Polen
  4.  Verenigde Staten
  5.  Oman
  6.  Tsjechië
  7.  Brazilië
  8.  Fiji
  9.  Portugal


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.