Heteroseksueel-homoseksueel continuüm

Heteroseksueel–homoseksueel continuüm of het seksueel oriëntatie continuüm is een psychologisch en filosofisch begrip van de menselijke seksualiteit, waarbij de seksuele geaardheid wordt geplaatst op een continuüm van heteroseksueel naar homoseksueel. Dit continuüm wordt begrensd door de twee uitersten, alleen aangetrokken worden tot het andere geslacht (heteroseksueel) en alleen aangetrokken worden tot het eigen geslacht (homoseksueel).

Het concept ontstond naar aanleiding van het onderzoek van Alfred Kinsey in de jaren veertig van de vorige eeuw. Een significant aantal respondenten gaf hierbij aan dat zij zich in meer of mindere mate beschouwden als biseksueel. Tot die tijd kende men uitsluitend het onderscheid tussen hetero- en homoseksueel. Het werk van Kinsey werd voortgezet door Fritz Klein, die de hypothese opwierp dat de seksuele geaardheid een dynamisch multivariabel proces is dat zich gedurende het leven ontwikkelt. Factoren als seksuele aantrekkingskracht, seksueel gedrag, seksuele fantasieën, emotionele en sociale voorkeuren, identiteit en levensstijl spelen hierbij een rol.

Sinds het onderzoek van Kinsey gaan de meeste onderzoeken over seksuele geaardheid uit van een classificatie in heteroseksueel, biseksueel en homoseksueel/lesbisch[1][2]. Het continuüm speelde ook een belangrijke rol bij de opkomst van de feminisme en homorechtenbewegingen in de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw.

Het American Psychological Association gaf in 2005 de volgende definitie: "seksuele geaardheid is een langdurig emotioneel, romantisch, seksueel en affectief verlangen naar anderen. Het onderscheidt zich van andere componenten van seksualiteit, zoals voortplanting, genderidentiteit (het gevoel man of vrouw te zijn) en de genderrol (de culturele opvattingen ten aanzien van mannelijk en vrouwelijk gedrag). Seksuele geaardheid kent een continuüm van uitsluitend heteroseksueel, naar uitsluitend homoseksueel, met daartussen verschillende vormen van biseksualiteit."

Mensen die het niet eens zijn met bovenstaande opvatting met betrekking tot de menselijke seksuele geaardheid gaan uit van de hetero-homoseksuele dichotomie. Een taxometrisch onderzoek van de Washington State University kwam tot de conclusie dat er toch een duidelijke afbakening lijkt te zijn van categorieën. Op basis van dit onderzoek zou 3 procent mannen en 2,7 procent vrouwen niet heteroseksueel zijn[3].