Henri Alekan

Tijdens zijn studies aan het Conservatoire national des arts et métiers en vervolgens aan het Institut d'optique Graduate School volgde Alekan ook praktijklessen bij Pathé-Cinéma.

Alekan bekwaamde zich in het vak van assistent-operateur vanaf 1932. Onder de hoede van de Duits-Joodse cameraman en uitvinder Eugen Schüfftan verzorgde hij het camerawerk van onder meer La Tendre Ennemie (Max Ophüls, 1936), Drôle de drame (Marcel Carné, 1937) en Le Quai des brumes (Marcel Carné, 1938). Later werkte Carné nog twee keer samen met Alekan. Ook Marc Allégret, die hem al aan het werk had gezien als assistent op de set van zijn Fanny (1932), deed nog drie keer een beroep op Alekan.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbood Vichy-Frankrijk Alekan elke cinematografische activiteit omdat hij joods was. Dit beroepsverbod lag aan de basis van Alekans levenslang engagement. Reeds in 1940 richtte hij het Centre artistique et technique des jeunes du cinéma op. Bij de Bevrijding maakte hij deel uit van de Commission supérieure technique de l'image et du son. Na de oorlog stichtte hij samen met Louis Daquin de productiemaatschappij Coopérative générale du cinéma français. In 1990 was hij een van de oprichters van de Association française des directeurs de la photographie cinématographique.

In 1946 verzorgde Alekan het camerawerk van twee commerciële voltreffers: het veelvuldig gelauwerd documentaristisch oorlogsdrama La Bataille du rail (René Clément) en de sprookjesachtige fantasyfilm La Belle et la Bête (Jean Cocteau). Zijn naam was meteen gemaakt. In de loop van zijn carrière deelde hij nog in het succes van uiteenlopende films als La Marie du port (1950), Le Fruit défendu (1952), Roman Holiday (1953), Austerlitz (1960), La Princesse de Clèves (1961), Mayerling (1968) en Soleil rouge (1971).

Behalve met Carné en Marc Allégret vormde Alekan verscheidene keren team met bekende cineasten als Clément, Abel Gance, Joseph Losey, Terence Young, Wim Wenders en later de Israëlische cineast Amos Gitai.

Als meester van de zwart-wit fotografie bracht hij Franse filmiconen zoals Danielle Darrieux, Jeanne Moreau, Micheline Presle, Jean Marais, Jean Gabin en Gérard Philipe meermaals voorbeeldig in beeld.

Hij regisseerde twee korte films: de kunstdocumentaires L'Enfer de Rodin (1958) en La petite danseuse de 14 ans d'Edgar Degas (1986).

Alekan overleed in 2001 op 92-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op het Cimetière du Montparnasse.

• 1983: La Truite : César voor de beste cinematografie
• 1988: Der Himmel über Berlin : Deutscher Filmpreis voor beste camera, Los Angeles Film Critics Association en New York Film Critics Circle Award voor beste camerawerk

• 1988: Der Himmel über Berlin : Europese filmprijs voor beste camerawerk