Harlekijndikkop
De harlekijndikkop (Falcunculus frontatus) is een endemische zangvogel uit de familie Falcunculidae.
| Harlekijndikkop IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Harlekijndikkop (Falcunculus frontatus) | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Falcunculus frontatus (Latham, 1802) | ||||||||||||
Afbeeldingen Harlekijndikkop op  | ||||||||||||
Harlekijndikkop op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
De lichaamslengte bedraagt 15 tot 19 cm. Het is kleine vogel met een opvallend zwart witpatroon op de kop en verder een gele borst en olijfgroene bovendelen.[2]
Leefwijze
Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, die de vogel zoekt onder boomschors, die hij met zijn krachtige snavel van de boom lostrekt.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor in Australië in uiteenlopende habitats, van regenwouden tot tuinen en telt 3 ondersoorten:
- F. f. whitei: noordwestelijk en noordelijk Australië.
- F. f. leucogaster: zuidwestelijk Australië.
- F. f. frontatus: zuidoostelijk Australië.
Status
De harlekijndikkop heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de aantallen gaan achteruit. Echter, het tempo van achteruitgang ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat de harlekijndikkop als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|