Hans Renes

Renes studeerde sociale geografie aan de Rijksuniversiteit Utrecht tussen 1972 en 1979, waarbij hij zich specialiseerde in de historische geografie. Daarnaast bekwaamde hij zich in de agrarische planologie aan de Landbouwhogeschool in Wageningen.

Na zijn afstuderen trad hij toe tot de staf van de afdeling Historische Geografie van de Stichting voor Bodemkartering, waar hij bleef werken na de fusie in 1988, waarbij het Staring Centrum ontstond. Hier werkte hij onder leiding van zijn latere promotor Jelle Vervloet en samen met onder meer Theo Spek en Chris de Bont. Al sinds 1995 werkte hij in deeltijd aan de faculteit Ruimtelijke Wetenschappen van de Universiteit Utrecht (tegenwoordig de faculteit Geowetenschappen), en eind 1998 verruilde hij zijn Wageningse baan in voltijd voor deze functie.[1] Hier werd hij, in navolging van Hans Harten, verantwoordelijk voor de opleiding van studenten in de historische geografie. Daarmee werd hij, naast Guus Borger en Jelle Vervloet, een van de drie pijlers van de historische geografie in Nederland.

In 1999 promoveerde Renes bij prof. drs. Jelle Vervloet op het proefschrift Landschappen van Maas en Peel[2], dat een overzicht geeft van de landschapsontwikkeling van Noord- en Midden-Limburg en daarnaast landschapsinventarisaties en enkele theoretische beschouwingen over het vakgebied bevat.

Renes is daarnaast sinds enige jaren verbonden aan de Vrije Universiteit, waarbij hij een taak heeft binnen de Master Erfgoedstudies. Sinds 2010 is hij daar - als opvolger van Jan Kolen - tevens hoogleraar Erfgoed en Ruimte, aanvankelijk binnen het interuniversitaire onderzoeks- en onderwijsnetwerk Erfgoed en Ruimte, een initiatief van de rijksoverheid, de Vrije Universiteit, de Technische Universiteit Delft en Wageningen University.[3] Zijn oratie, op 7 juli 2011, had de titel Erfgoed in interessante tijden.

Prof. dr. Hans Renes is actief op velerlei gebied. Hij was redactielid van het Historisch-Geografisch Tijdschrift (1985-2015) en is redactielid van de voortzetting daarvan, het Tijdschrift voor Historische Geografie. Daarnaast is hij bestuurslid van de Arbeitskreis für Historische Kulturlandschaftsforschung in Mitteleuropa (ARKUM), voorzitter van de Stichting Netwerk Historisch Cultuurlandschap en lid van de Raad van Advies van de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap. Daarnaast was hij onder meer voorzitter van de Monumentencommissie Wageningen (tot en met 2005) en lid van de Beheersadviescommissie van Stichting Het Geldersch Landschap (tot 2010). Daarnaast publiceert hij veelvuldig over het Nederlandse en Europese cultuurlandschap.