Hendrik Christiaan van de Leur

Hendrik Christiaan van de Leur (Velsen, 12 augustus 1898 - Nijmegen, 8 januari 1994) was een Nederlands architect.

Hendrik Christiaan van de Leur'
Van de Leur in 1950
Persoonsinformatie
Nationaliteit Nederland
Geboortedatum12 augustus 1898
GeboorteplaatsVelsen
Overlijdensdatum8 januari 1994
OverlijdensplaatsNijmegen
BeroepArchitect
Werken
Belangrijke gebouwenJozef Opifexkerk, Leidschendam
RKD-profiel
Portaal    Civiele techniek en bouwkunde
De Sint-Franciscuskerk in Groningen (2010)
Interieur van de Sint-Franciscuskerk in Groningen (1997)
De Remigiuskerk in Leuth (2007)
Sint-Joseph Opifexkerk, Leidschendam

Leven en werk

Van de Leur ontving op de ambachtsschool in Utrecht zijn opleiding tot timmerman en schoolde zich 's avonds bij tot architect. Op 1 augustus 1922 trad de 24-jarige Van de Leur in dienst bij de Franse monnik-architect Dom Bellot OSB, die een architectenbureau had in de Paulusabdij in Oosterhout. Dom Bellot ontwierp kerken en gebouwen, Van de Leur werkte ze uit in bestektekeningen, regelde de bouwvergunningen en de andere administratieve zaken. Hij werd al snel meer betrokken bij het toezicht op de bouw van de ontwerpen. In deze periode was Van de Leur betrokken bij de realisatie van de volgende gebouwen van Dom Bellot:

Op 1 januari 1929 werd Van de Leur associé-compagnon van Bellot. Dom Bellot keerde terug naar het klooster te Wisques (Frankrijk) en zou daar zijn architectenpraktijk voortzetten. Van de Leur vestigde zich per 1 september 1929 in Nijmegen en begon als zelfstandig architect.

In deze eerste periode maakte hij ontwerpen voor de volgende kerken:

In 1936 was Van de Leur bisschoppelijk inspecteur geworden voor het Bisdom 's-Hertogenbosch. Dit werk hield in de plannen van pastoors en kerkbesturen bekijken. Hij ontwierp intussen ook woonhuizen en scholen.

Toen de oorlog begon had Van de Leur drie projecten lopen waarmee hij langzaam aan met zijn tijd mee ging. Het betreft hier:

Na de oorlog ontwierp hij de kerk van Woezik (1946), de Sint-Lambertuskerk van Drunen (1950-1952), de kerk van Deest (1950-’51) en de Drievuldigheidskerk van Bloemendaal (1952-’53). Hij sloot zich meer en meer aan bij de algemene stijl van de R.K. kerkenbouw van rond 1950, de Bossche school.

Twee speciale opdrachten vielen Van de Leur ten deel in de jaren 50: De door oorlogshandelingen zwaar beschadigde kerken van Berlicum en van Beugen werden hersteld. De Onze Lieve Vrouwekerk van Beugen is weer in de oude gotische stijl hersteld, terwijl de Petruskerk van Berlicum daarentegen een Bossche-stijl achtig front kreeg. In 1960 breidde Van de Leur de kerk van Ewijk uit en bouwde hij de moderne Jozef-Opifexkerk te Leidschendam. Twee jaar later bouwde hij zijn laatste nieuwbouwkerk in Nijmegen-Brakkenstein.

Vanaf 1970 bouwde Van de Leur alleen nog profane gebouwen: huizen en scholen. Ook begon Van de Leur op latere leeftijd nog aan een carrière als binnenhuisarchitect. Hij belangrijkste werk uit deze tijd is wel de reconstructie van een “Via Orientalis” in het huidige Museumpark Orientalis in Heilig Landstichting. Deze opdracht hield in een straat te bouwen, zoals deze er in het bijbels Jeruzalem moet hebben uitgezien. Dit museum staat tegenover zijn woonhuis, dat hijzelf had ontworpen en waar hij tot op hoge leeftijd heeft mogen wonen.

Hendrik Christiaan van de Leur is op 8 januari 1994 in Nijmegen overleden.

Zie ook
Zie de categorie Hendrik Christiaan van de Leur van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.