Gérard Le Grelle

Bij de gebeurtenissen van 1830 trad Le Grelle in de politieke arena. Op 6 oktober werd hij tot gemeenteraadslid van Antwerpen verkozen. Op dat ogenblik was de stad nog gedeeltelijk in handen van het regeringsleger en een maandenlang beleg stond de Antwerpenaren nog te wachten. Le Grelle nam als burgerwachtofficier deel aan schermutselingen met de Nederlandse troepen. Zijn naambekendheid groeide en de katholieke kiezers stuurden hem naar het Nationaal Congres, daar waar heel wat gekozenen in dit arrondissement orangist en liberaal waren. In het Congres bekommerde hij zich vooral om financiële en economische problemen, belastingen, begrotingen, het Rekenhof enz. Hij bevond zich in het kamp van de katholieke unionisten, maar dat belet niet dat hij, na eerst de onafhankelijkheidsverklaring te hebben goedgekeurd, zoals de overige Antwerpenaren tegen de eeuwigdurende uitsluiting van de Nassaus stemde. Hij liet weten dat hij het Nederlandse koningshuis ook niet wilde zien terugkeren, maar dat hij het ogenblik om een dergelijke beslissing te nemen helemaal inopportuun vond.

Verder stemde hij voor Karel van Oostenrijk-Teschen als staatshoofd en, samen met vier andere congresleden, voor Etienne de Gerlache als regent. In juni stemde hij voor Leopold van Saksen-Coburg en voor de aanvaarding van het Verdrag der XVIII artikelen.

In 1831 werd hij volksvertegenwoordiger en bleef dit tot in 1839. Na die datum wilde hij zich alleen nog aan activiteiten wijden in zijn stad. Hij was namelijk al sedert begin 1831 burgemeester van Antwerpen en deze stad besturen bleek allesbehalve een sinecure. In deze functie werd hij een van de kopstukken, zo niet de voornaamste leider, van de katholieke 'partij' in Antwerpen. Hij bleef burgemeester tot in 1848. Ook de familiezaak eiste zijn aandacht. De Handelsbank van Antwerpen, gesticht door zijn broer, had het in de crisisjaren veertig moeilijk.

Ook in de levensloop van zijn elf kinderen (twee meisjes stierven op jonge leeftijd) weerspiegelde zich de levenshouding van Gérard Le Grelle: vier dochters werden kloosterzuster, een bleef ongehuwd en een trouwde. Bij de jongens werd Aloys jezuïet, de vier andere werden bankier van wie er een senator werd. Ze trouwden (met een de Burbure, een Le Gros d'Incourt, een de Gruben en een de Villegas de St.-Pierre Jette) en hebben voor een overtalrijk nageslacht gezorgd.