Gunnar Myrdal

Myrdal werd in 1898 geboren in Skattungbyn. Na in 1927 een doctoraat in de rechten en economie te hebben behaald aan de Universiteit van Stockholm, werd Myrdal parlementslid voor de Zweedse sociaaldemocraten. Van 1945 tot 1947 was hij de Zweedse minister van handel en van 1947 tot 1957 secretaris van de Europese economische commissie van de Verenigde Naties. Na 1957 werd hij professor in de economie aan de Universiteit van Stockholm.

Myrdal onderzocht vooral de verdeling van welvaart in de wereld en de daarmee samenhangende oorzaken van armoede. In 1957 formuleerde hij de theorie van cumulatieve causatie, die stelt dat het economische centrum zich steeds meer uitbreidt ten koste van de periferie.

Myrdal was een aanhanger van tijdgenoot John Maynard Keynes en propageerde actief overheidsingrijpen in de economie. Hij was tijdens de jaren 50 en 60 een van de belangrijkste voorstanders van de verzorgingsstaat.

In 1974 won Myrdal de prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie samen met Friedrich von Hayek. Twee jaar later, nadat de prijs was uitgereikt aan Milton Friedman, pleitte Myrdal voor afschaffing van de prijs omdat hij vooral zou worden uitgereikt vanuit ideologische motieven en omdat economie naar zijn mening geen zuivere wetenschap was.

Hij was getrouwd met de socioloog Alva Myrdal, die eveneens een Nobelprijs won en met wie hij een boek schreef over het afnemende geboortecijfer in Zweden.