Werner Böhm

Aan het eind van de jaren 50 was Werner Böhm tot begin 60 jaren pianist bij de "Cabinet Jazzmen" in Hamburg, toentertijd een van de populairste jazzbands in Noord-Duitsland. Hij verving daar de eerste pianist van de band, Kaschi Jöhnck, die was geëmigreerd naar San Diego in Californië. Reeds vanaf zijn 16e levensjaar trad hij op in Duitsland. Na zijn opleiding als stoffeerder verdiende hij zijn geld als warenhuis-decorateur. Van 1970 tot 1971 was hij jazzpianist in Hamburg in de lokalen "Jazz House", "Riverkasematten", "Logo", "Dennis Swing Club", "Cotton Club", "Remter" en in de legendarische "Onkel Po". Böhm begeleidde toentertijd grootheden als Louis Armstrong, Ella Fitzgerald en Erroll Garner op piano. Aan het einde van 1974 begon hij een carrière als zelfstandige muzikant, tekstdichter en componist en richtte het "Werner Böhm Quintet" op met Lonzo Westphal (viool), Udo Lindenberg (drums), Knut Kiesewetter (zang), Hans-Otto Mertens (bas), de manager van Otto Waalkes en Werner Böhm (piano en vibrafoon).

In 1979 schiep hij de podiumfiguur Gottlieb Wendehals, een slungelige grappenmaker met een Noordduits dialect, middenscheiding in het zwarte haar met gel, zwart-wit geruit jacket met roze overhemd, aktetas en een gummihaan onder de arm. Als zodanig zong hij verschillende fuifnummers, zoals Herbert (1980) en de Polonäse Blankenese (1981), die een notering kregen in de Duitse Toptien. Polonäse Blankenese (genoemd naar Hamburg-Blankenese) werd in 1982 voor Arie Ribbens min of meer maar met een eigen Nederlandse tekst vertaald in "Polonaise Hollandaise".

Op het hoogtepunt van zijn roem in 1982 werkte hij met Karl Dall en Helga Feddersen mee in de erotische film Sunshine Reggae auf Ibiza. Vanaf 1985 reisde hij met 14 muzikanten als Gottlieb-Wendehals-Band door Europa.

In 1982 nam hij deel aan de voorronden van het Eurovisiesongfestival met het nummer Der Ohrwurm, dat de 11e en tevens voorlaatste plaats bereikte. Met het nummer Lady (6e plaats) was hij als tekstdichter en componist, samen met Michael Chambosse, eveneens betrokken. Het nummer werd trouwens gezongen door zijn toenmalige echtgenote Mary Roos en David Hanselmann.

In 1984 besloot hij de muziekstijl aan te passen. Het album 84 Ahead bevatte de stijlen italo disco, disco en rap. Böhm zong op dit album in het Engels. De nummers Get On Up en Im a Winner werden als single uitgebracht. Met Get On Up trad hij op 3 mei 1984 op in de Musikladen. De singles en het album kenden echter geen commercieel succes.

In 1990 bracht Böhm enkele nummers uit in de stijl van de volksmuziek, die echter niet aan zijn successen als Gottlieb Wendehals konden tippen. Onder zijn echte naam deed hij mee aan de eerste aflevering van de tv-show Ich bin ein Star – holt mich hier raus!. In september 2005 betrok hij voor een week het huis in de tv-serie Big Brother, waar de alcoholist Böhm een terugval kreeg. In december 2004 was hij kandidaat in de castingshow Das Supertalent.

Werner Böhm was driemaal getrouwd en had drie zoons (1966, 1986 en 2007), uit elk huwelijk een. Het eerste huwelijk was met een Zwitserse (1965 - ?). Van 1981 tot 1989 was hij getrouwd met Mary Roos. Sinds 1995 is hij weer getrouwd.

Ondanks dat hij als muzikant een miljoeneninkomen had, was hij in het midden van de jaren 90 genoodzaakt om een faillissement aan te vragen met een schuldenlast van € 600.000,-. De reden was zijn onvermogen om met geld om te gaan. Sindsdien leeft hij zeer spaarzaam.

• http://wernerböhm.de/