Gotha G.VII

De Gotha G.VII was een Duitse bommenwerper, in dienst bij de Luftstreitkräfte tijdens de laatste maanden van de Eerste Wereldoorlog. Aangezien effectieve strategische bombardementen niet meer mogelijk waren door effectieve verkenning en luchtafweer, was het ontworpen voor de rol van een snelle tactische bommenwerper, met de mogelijkheid om te verkennen. Het was een conventionele tweedekker, met twee motoren, in elke "gondel" één, en een normale staart met twee "vinnen" en roeren. De positie van de bombardier werd verplaatst van de kwetsbare plek vooraan naar een veiligere plek achteraan. De neus werd meer gestroomlijnd, waardoor de motoren meer naar binnen verplaatst konden worden. Hierdoor verminderden de effecten van de alom gevreesde asymmetrische stuwkracht, iets dat ingenieur Burkhard al eerder bezighield. Ook de "gondels" werden gestroomlijnder.

Gotha G.VII
Algemeen
Fabrikant	Gothaer Waggonfabrik
Rol	Bommenwerper
Bemanning	3
Status
Eerste vlucht	1918
Aantal gebouwd	2
Gebruik	Duitse Rijk Oekraïense Staat Tsjechoslowakije
Afmetingen
Lengte	9,63 m
Hoogte	3 m
Spanwijdte	19,27 m
Vleugeloppervlak	63,8 m²
Gewicht
Leeggewicht	2.419 kg
Startgewicht	3.139 kg
Krachtbron
Motor(en)	2 Mercedes D.IVa-motoren 193 kW - 260 pk elk
Vermogen	386 kW
Prestaties
Topsnelheid	180
Klimsnelheid	2,63 m/s
Actieradius	540 km
Dienstplafond	7.000 m
Bewapening
Boordgeschut	1 x 7,92 mm Parabellum MG 14-machinegeweer
Portaal    Luchtvaart

De Duitse luchtmacht plaatste een ambitieuze order van 250 stuks: 50 van Gotha, 50 van LVG en 150 van Aviatik. Ongeveer twintig toestellen van dit type werden vóór de wapenstilstand op 11 november 1918 voltooid, waarvan slechts een paar daadwerkelijk actief waren. Een G.VII overleefde de sloop en deed korte tijd dienst bij de Oekraïense luchtmacht. Dit toestel werd in beslag genomen door Tsjechoslowakije en deed ook daar voor een korte tijd dienst.