Goltziusgebouw

Het gebouw werd in 1882 ontworpen en gebouwd door Johannes Kayser, die in die tijd de stadsarchitect van Venlo was. Als voorbeeld gebruikte hij de bouwstijl van het stadhuis van Venlo. Voor die tijd was het een bijzonder ontwerp, aangezien de architect het als losstaand gebouw heeft ontworpen.

Aanvankelijk deed het gebouw dienst als Venlo's Eerste Openbare Lagere School. Tot 1963 was hier de Venlose hogere technische school gevestigd.[1]

Na een grondige verbouwing (1963-1965) werd het gebouw op 3 juni 1967 door Marga Klompé, toenmalig minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, officieel opengesteld als historisch museum voor stad en streek. In het museum werd een beeld gegeven van de geschiedenis van de stad Venlo en omgeving. Daarnaast beschikte het museum onder meer over verzamelingen Venloos tin, zilver en porselein en een verzameling keukengerei door de eeuwen heen.

Met ingang van 1 januari 1993 ging het Goltziusmuseum met het museum voor Culturele Antropologie in Limbricht op in één organisatie in Venlo: het Limburgs Museum. Vanaf 1995 waren ook, in wisselende samenstelling, collecties van het Maastrichtse Bonnefantenmuseum te zien. Het Goltziusgebouw was vanaf het begin af te klein voor beide musea. Daarom verhuisde het Limburgs Museum in 2000 naar een nieuw en groter museumgebouw in het Julianapark.

Het Goltziusgebouw was tussen 2005 en 2014 de nieuwe hoofdlocatie voor het Kunstencentrum Venlo en Omstreken. Vanaf november 2014 is onder de naam Goltzius Galerie in het pand een podium voor beeldende kunst gevestigd, in de vorm van galerie en expositieruimte.[2]