Gerard Beuselinck

Beuselinck doorliep zijn humaniora aan het Klein Seminarie Roeselare en studeerde vervolgens rechten aan de Rijksuniversiteit Gent, alwaar hij in 1945 afstudeerde.

Vervolgens vestigde hij zich als advocaat te Torhout. Tevens was hij stafhouder van 1971 tot 1973 en vrederechter te Brugge van 1974 tot 1989. Tevens was hij schepen te Torhout van 1947 tot 1974.

In 1966 werd hij verkozen tot voorzitter van het Davidsfonds[1], een functie die hij zou uitoefenen tot 1970. Hieraan voorafgaand was hij ondervoorzitter van de organisatie. In de hoedanigheid van voorzitter volgde hij Arthur Janssen op. Op het einde van zijn voorzitterschap ontstond er een breuk binnen het Davidsfonds tussen enerzijds de voorstanders van de traditionele Vlaams-katholieke strekking van kandidaat-voorzitter Raymond Derine en secretaris-generaal Clem De Ridder en anderzijds de voorstanders van de contestatiekoers onder leiding van Jef Maton. Deze tweede strekking schoof enkele uitgesproken Volksunie-figuren naar voren om plaats te nemen in het bestuur. Het was tot eindelijk Raymond Derine die Beuselinck opvolgde als voorzitter van de organisatie.[2]