Georges Barnich

Barnich, getrouwd met Germaine Doignon, was arts en na de onverwachte dood door een ongeval van Max Waxweiler, van 1916 tot 1923 co-directeur van het Institut Solvay de Sociologie in Brussel. Hij publiceerde en doceerde over actuele economische en sociale problemen.

Aanvankelijk progressief liberaal, sloot hij aan bij de socialistische partij. Van 1925 tot 1946 was hij voor die partij provinciaal senator, gekozen voor de provincie Antwerpen. In het parlement was hij een van de actieve leden die de socialistische stem over de economie liet horen.

Begin 1939 was hij een paar weken minister van economische zaken in een regering Paul-Henri Spaak.

Barnich was:

• lid van het bureau van de algemene raad van de Belgische Werklieden Partij (1939-1940)
• afgevaardigd bestuurder van de Centrale voor Arbeidersopvoeding
• lid van de redactieraad van het tijdschrift L'Avenir Social

• Le régime clérical en Belgique. L'organisation du parti catholique. La législation social et les oeuvres, Brussel, 1912
• La législation et l'organisation ouvrières en Belgique. Théorie et Pratique, Brussel, 1912
• Principes de politique positive d'après Solvay, Brussel, 1919
• Essai de politique positive basé sur l'énergétique sociale de Solvay, Brussel, 1918
• Comment faire payer l'Allemagne? Erreurs d'hier. Solutions de demain, Parijs, 1923
• Le bilan de la Ruhr et les Réparations. Position actuelle du problème, Brussel, 1924
• La politique de la vie chère et de l'appauvrissement, Brussel, 1925
• La Belgique stabilisée. La politique des grands travaux, Parijs, 1928

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement 1894-1972, Antwerpen, 1972.

• Fiche van Barnich op Odis