Gele kwikstaart
De gele kwikstaart (Motacilla flava) is een zangvogel uit de familie piepers en kwikstaarten (Motacillidae).
| Gele kwikstaart IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2013) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Motacilla flava Linnaeus, 1758 | ||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||
Gele kwikstaart op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
Gele kwikstaarten worden ongeveer 16 cm groot, iets kleiner dan de grote gele kwikstaart. Elke soort heeft een groenig bruine rug en heldergele buik, die bij het vrouwtje iets lichter is. De staart is bruinzwart met witte buitenpennen. Zoals gezegd verschilt het koppatroon per soort.
De ondersoort die het meest in Nederland en België voorkomt is M. f. flava.
Status in Nederland en Vlaanderen
De ondersoort M. f. flava is in Nederland een talrijke broedvogel. Gele kwikstaarten trekken ook in groot aantal door Nederland.[2] Echter, tussen 2000 en 2007 vond een geleidelijke afname plaats. Het aantal broedparen rond 2000 bedroeg circa 45.000 paar.[3] Door de geleidelijke afname is de gele kwikstaart in 2004 als gevoelig op de Nederlandse Rode Lijst gezet. De gele kwikstaart is als achteruitgaand op de Vlaamse Rode Lijst geplaatst.
Status
De gele kwikstaart heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is echter aanleiding te veronderstellen dat de soort ook op wereldschaal gezien in aantal achteruit gaat. Het tempo van afname ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar), daarom staat de gele kwikstaart als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Ondersoorten en taxonomie
In Europa zijn er verscheidene ondersoorten met elk een eigen koppatroon. Deze vormen worden door sommige auteurs ook als aparte soort beschouwd, maar ze staan als 10 ondersoorten op de IOC World Bird List.[4]
- M. f. flavissima (Engelse gele kwikstaart in het Verenigd Koninkrijk en kustgebieden van het vasteland van Europa)
- M. f. lutea (ZW-Rusland tot in Kazachstan)
- M. f. flava (N- en Midden-Europa tot de Oeral)
- M. f. beema (ZW-Siberië en NO-Kazachstan tot het westen van de Himalaya)
- M. f. iberiae (Iberische kwikstaart, in Spanje, Portugal en Zuid-Frankrijk en NW-Afrika)
- M. f. cinereocapilla (Italiaanse kwikstaart in Italië en Albanië en Slovenië)
- M. f. pygmaea (Egypte)
- M. f. leucocephala (NW-Mongolië, NW-China en Z-Siberië)
- M. f. feldegg (Kaspische of Balkankwikstaart, in Zuidoost-Europa, Turkije, Iran tot Afghanistan)
- M. f. thunbergi (Noordse kwikstaart in Midden- en Noord-Scandinavië tot in NW-Siberië)
Voetnoten
Externe links
|
