Friedrich Wiese

Op 4 augustus 1914 trad hij in dienst van het Koninklijke Pruisisch leger. Hij kwam in het Infanterie-Regiment "von Manstein" Nr. 84 in Schleswig. Op 6 november 1915 werd hij tot Leutnant der Reserve in het 2. Masurisches Infanterie-Regiment Nr. 147 benoemd. Wiese nam aan gevechten in Frankrijk deel, en werd met zijn regiment eind 1915 naar Rusland overgeplaatst. Als een compagniecommandant van een MG-compagnie, nam hij in 1919 deel aan gevechten in het Balticum. Op 1 september 1919 werd hij in de rang van een Oberleutnant uit de actieve dienst ontslagen.

Hij ging in de rang van een Leutnant in dienst van de Hamburgse politie. Hier kreeg hij werk als een pelotons- en de Hundertschaftsführer, in diversen stafafdelingen, en als een tactiekdocent aan de officiersschool, en in het begin van 1934 als stafchef van een nationale politie-directie.

Op 1 augustus 1935 werd Wiese als Major in de Wehrmacht opgenomen. Na een functie gehad te hebben bij het 69e Infanterieregiment, werd hij tot commandant van het 1e Bataljon van het 116e Infanterieregiment in Gießen benoemd. Als zodanig werd hij op 6 januari 1938 tot Oberstleutnant bevorderd. Met zijn bataljon verhuisde hij toen bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in de zomer van 1939 posities in het westen, voordat hij aan de slag om Frankrijk deel nam. Op 10 december 1940 nam Wiese het commando van de 39e Infanterieregiment over. Op 1 juni 1941 werd hij tot Oberst bevorderd. Aan het einde van de lente van 1941 werd zijn regiment naar het oosten overgeplaatst. Aan het begin van operatie Barbarossa viel hij met zijn regiment centraal-Rusland aan. Na de opmarsen van 1941, vocht het regiment in de winter van 1941/42 in de posities bij Rzjev. Vanwege zijn verdiensten werd hij op 14 april 1942 met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis onderscheiden. Op 15 april 1942 werd hij met het commando van het 26e Infanteriedivisie belast. Op 1 september 1942 werd Wiese tot Generalmajor bevorderd. Daarmee werd hij ook tot commandant van het 26e Infanteriedivisie benoemd. Op 1 januari 1943 werd hij tot Generalleutnant bevorderd. Op 5 augustus 1943 droeg hij het commando van de divisie weer over, en werd met leiding van het 35e Legerkorps belast. Op 1 oktober 1943 werd hij tot General der Infanterie bevorderd. Daardoor werd hij ook tot Kommandierender General van het 35e Legerkorps benoemd.

Begin april 1945 tot het einde van oorlog tot Kommandierender General van het 11e Legerkorps benoemd. Hij moest in het gebied rond Olmütz voor het Rode Leger capituleren. Verder is er niks bekend over zijn leven na de oorlog.