Fred Dessauvagie
Frederik Willem Eugène "Fred" Dessauvagie (Den Haag, 3 april 1918 - Busselton (Australië), februari 2007) was een Nederlands militair.
 |
Dit artikel staat op een nalooplijst. Als je de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd hebt, kun je dit sjabloon verwijderen. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben. |
Zijn familie
Fred Dessauvagie was de zoon van Frederik Louis Herman (1881-1957), die Frits werd genoemd, en Juliana Wilhelmina van der Noordaa (1885-1945). Frits en Juliana waren in 1904 getrouwd en de dag na hun huwelijk naar Nederlands-Indië vertrokken, waar in 1905 hun dochter Helly (1905-1984) werd geboren. Frits was militair en werd gestationeerd in Batavia, Batie Djadja (op Celebes) en in Soerabaja. In 1914 gingen ze met verlof naar Nederland. Doordat de oorlog uitbrak, bleven ze daar tot 1921. Onderwijl studeerde Frits in Delft voor civiel ingenieur en werd hun tweede kind geboren, Fred.
In 1921 nam Frits zijn gezin weer mee naar Indië. In 1929 kwam Juliana met Fred Dessauvagie en zijn zus Helly naar Nederland zodat hij zijn school kon afmaken. In 1938 ging Dessauvagie naar de KMA in Breda. Zijn opleiding werd door de Tweede Wereldoorlog onderbroken.
Oorlogsjaren
Bij een poging om in de zomer van 1941 met Bram Wolff van Scheveningen naar Engeland te gaan werd hij door de Duitsers gearresteerd. Hij werd naar Zuchthaus Rheinbach gebracht en later naar Colditz. Tijdens het transport naar Colditz ontsnapte hij echter, en kwam in 1944 toch in Engeland aan. Vandaar werd hij per konvooi naar Australië gebracht waar hij bij het KNIL diende.
Na de oorlog bleef hij in Indië. Hij werkte op Soemba en Soembawa en deed op Bali en Java mee aan de politionele acties.
Frits Dessauvagie had tijdens de Tweede Wereldoorlog in een jappenkamp gezeten en overleefde de oorlog, Juliana niet. Zij was lid van de Ordedienst en werd op 25 maart 1942 gearresteerd omdat ze wapens in huis verborg. Ze zat tot februari 1945 in cel 381 van het Oranjehotel in Scheveningen en werd toen naar Ravensbrück gebracht. Toen zij op 9 februari 1945 tijdens een appel onwel werd, werd zij van de anderen afgezonderd en vergast[1].
Na de oorlog
Pas in 1946 zag Dessauvagie in Bandoeng zijn vader en zijn zusje Helly weer terug.
Dessauvagie was Commandant Infanterie bij het KNIL, en later Hoofd Kantoor Operatiën bij de C-divisie in Bandoeng. Na zijn militaire loopbaan werd hij Chief Quantity Surveyor in Australië.
Hij trouwde in 1947 met Rosa Josephine van Wattum, die hij bij het KNIL ontmoette, waar zij verpleegster was. Hun eerste dochtertje Julie werd nog in Bandoeng geboren maar in 1950 emigreerden ze naar Nieuw-Zeeland, waar ze nog drie kinderen kregen. In 1969 verhuisde het gezin naar Perth.