Franse cinema
Dit artikel geeft een overzicht van de evolutie van de Franse cinema.
Dominante periode: 1896 tot de Eerste Wereldoorlog
In de periode 1896 tot de Eerste Wereldoorlog waren Franse films de meest geziene ter wereld.
Vanaf 1896 waren er vier grote spelers op de markt: de gebroeders Lumière, Léon Gaumont, de gebroeders Pathé en Georges Méliès. Vanaf 1902 verkochten de gebroeders Lumière hun octrooien aan de gebroeders Pathé en legden ze zich enkel nog toe op de productie van pellicule. Pathé werd daarmee het grootste filmbedrijf ter wereld.
De absolute werelddominantie van de Franse film in deze periode was mede het gevolg van een wet die de Franse overheid in juli 1906 goedkeurde. Deze wet voorzag in één vrije dag per week voor arbeiders en bedienden. Pathé begreep dat er daardoor steeds meer opportuniteiten kwamen in de vrijetijdsindustrie en begon met de oprichting van bioscopen. Daarvoor gebeurde de vertoning van films nog voornamelijk op bv. jaarmarkten.
De publiekssamenstelling wijzigde ook. Daar waar er voordien voornamelijk laaggeschoolden (vaak analfabeten) naar de film gingen, zorgde de bouw van de bioscopen ervoor dat ook de bourgeoisie meer interesse toonde voor film.
Het succes liet niet lang op zich wachten: in de zomer van 1907 waren er al meer dan vijftig bioscopen in Parijs.
Sluimerende moeilijkheden: 1911 tot 1914
De moeilijkheden voor de Franse cinema begonnen rond 1911. Niet alleen waren er alsmaar meer Amerikaanse concurrenten op de markt, maar de productiekosten stegen gestaag in Frankrijk. Zowel de lonen als de prijs van de pellicule stegen. Bovendien begonnen steeds langere films uit te komen waardoor men meer pellicule nodig had.
Definitief einde Frans succesverhaal: de Eerste Wereldoorlog
De Eerste Wereldoorlog bracht de Franse filmindustrie op de knieën. Alles stond in het teken van de oorlogsvoering. Vanaf 1918 was de Franse dominantie verleden tijd en namen de Amerikanen de fakkel over.
Jaren '20 - Franse Avant-Gardes
Jaren 30 - Doorbraak geluidsfilm en hoogtepunt poëtisch realisme
De overgang naar de geluidsfilm had ook in Frankrijk grote gevolgen voor de filmindustrie. Eerst en vooral betekenden de hogere productiekosten het einde van het geëxperimenteer met de Franse Avant-Garde cinema. De Fransen waren afhankelijk van de Amerikanen, de Duitsers en de Zwitsers voor de aankoop van geluidsapparatuur, waarvoor ze natuurlijk érg diep in de buidel moesten tasten. Bovendien vestigden bedrijven als Western Electric en Tobis Klangfilm zich in de randgemeenten van Parijs om films te produceren. Hoewel dit artistiek tot interessante zaken leidde (bijvoorbeeld 'Sur les Tois de Paris' van René Clair) betekende dit wel bijkomende concurrentie voor de Franse filmproducenten.
De geluidsfilm had ook een grote impact op de status van een aantal sterren. Enerzijds moesten sommigen hun filmcarrière opgeven omdat hun stem bijvoorbeeld niet paste bij hun uiterlijk. Anderzijds grepen sterren uit het theater en de musical hun kans om het in de filmwereld te maken. Sterren uit deze periode zijn onder anderen Jean Gabin, Michel Simon, Arletty en Fernandel.
De Franse studio's produceerden in de jaren 30 vooral komedies met een muzikaal tintje en pessimistische, realistische melodrama's. Van deze laatste soort films is het poëtisch realisme het belangrijkste.
Zie ook
- Lijst van Franse films, in chronologische volgorde.