Fokker V.17

De Fokker V.17 en zijn derivaten waren een reeks experimentele eendekker gevechtsvliegtuigen geproduceerd door de Nederlandse luchtvaartmaatschappij Fokker in de jaren 1910.

V.17 was een schouder cantilever-winged eendekker met multiplex bekleding. 82 kW (110 pk) Oberursel motor.

V.20 was een cantilever mid-winged vechter met multiplex bekleding en werd aangedreven door een 119 kW (160 pk) Mercedes D IIIa motor. Het was vergelijkbaar met de V.17.

V.21 leek veel op de V.20, behalve dat de vleugels taps toelopend waren.

V.23 was verwant aan v.20 en V.21. Het werd geëvalueerd door het Duitse Leger en verworpen toe te schrijven aan slecht voorwaarts eerzicht (vermoedelijk bij het landen). De V.23 werd aangedreven door een 119 kW (160 pk) Mercedes III motor, was 5,8 m (19 ft) lang, had een spanwijdte van 8,73 m (28,64 ft), een hoogte van 2,65 m (8,69 ft). Het vleugeloppervlak was 11,12 m² (119,69 ft²), het leeggewicht was 673 kg( 1.484 lb), maximum gewicht 853 kg (1.881 lb). De maximumsnelheid van de V.23 was 200 km/u ( 124 mph). Bewapening was twee 7.92 mm (.312 binnen) machinegeweren.

V.25 was multiplex-behandeld, met een lage cantilever vleugel. Het aangedreven door een Oberursel je. II van 82 kW (110 pk). Het vliegtuig was ondermaats. V.25 was 5.93 m (18.46 ft) lang, had een vleugelspanwijdte van 8.73 m (28.64 ft) en was 2.63 m (8.63 ft) hoog. Het vleugeloppervlak was 11,12 m² (119,69 ft²), het leeggewicht was 383 kg en had een maximumgewicht van 584 kg.