Filipijnse rupsvogel

De Filipijnse rupsvogel wordt inclusief staart 23 centimeter. Het is een overwegend grijze vogel. Het mannetje heeft een zwart voorhoofd, oorstreek, keel en bovenste stuk van de borst. De handpennen van de vleugels zijn zwart, de armpennen zwart met een grijze randen de staart is grijs en wordt naar de randen toe donkerder tot zwart, met een heel smalle lichtgrijze rand. Verder is het mannetje blauwachtig grijs. Het vrouwtje mist het zwarte 'gezicht' en is op de buik en borst veel lichter grijs en heeft ook een lichtgrijze stuit. De snavel en de poten zijn zwart en het oog is donkerbruin. De soort werd vroeger met E. morio (Mullers rupsvogel) tot dezelfde soort gerekend.[2]

Er worden vijf ondersoorten van de Filipijnse rupsvogel onderscheiden: E. m. lecroyae op Luzon (zeer zeldzaam), E. m. elusum op Mindoro (in 1954 vrij schaars), C. m. ripleyi op Samar (zeldzaam), Biliran, Leyte en Bohol (zelden waargenomen in het nationale park Rajah Sikatuna), E. m. mindanense op Mindanao (plaatselijk redelijk algemeen) en Basilan en E. m. everetti op Jolo, Lapac, Tawi-Tawi en Bongao. De status van deze vogel is lastig te bepalen, want hij leeft nogal verborgen in de boomkronen van primair of secondair tropisch bos, meestal onder de 1000 m boven zeeniveau.[1]

De soort telt 5 ondersoorten:

• E. m. lecroyae: Luzon.
• E. m. elusum: Mindoro.
• E. m. ripleyi: de oostelijk-centrale Filipijnen.
• E. m. mindanense: de zuidelijke Filipijnen.
• E. m. everetti: de Sulu-eilanden.

Uit vroegere waarnemingen blijkt dat de Filipijnse rupsvogel een grote voorkeur had voor laaglandbos dat nu op grote schaal is omgezet in landbouwgebied, oliepalmplantages, menselijke bewoning en productiebos voor de papierindustrie. Daarom staat de Filipijnse rupsvogel als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]