Ferrari F40

In 1984 bracht Ferrari de 288 GTO op de markt. Hiervan zijn vier Ferrari 288 GTO Evoluzione's gemaakt, een wagen ontwikkeld voor het zogenaamde Group B racing. De FIA schrapte echter Group B racing en de GTO was al verouderd voor hij ook maar op het circuit te zien was geweest. De ontwikkeling van deze wagen zou echter niet voor niets geweest zijn en werd gebruikt als basis voor de F40.

In 1987 bestond het merk Ferrari 40 jaar, en om dit te vieren besloot Enzo Ferrari een bijzondere wagen te bouwen om te onderstrepen waar het Ferrari om te doen was: het bouwen van de ultieme sportwagen voor de weg. Comfort en luxe werden achterwege gelaten, alles werd ontwikkeld met maar één doel voor ogen: prestaties. De F40 werd voorzien van een 2936 cc 90° V8 motor, die uitgerust met twee IHI turbo's zorgde voor 495 pk. Het gewicht werd laag gehouden door net als de Formule 1-wagens gebruik te maken van materialen zoals Kevlar, koolstofvezel en aluminium. Pininfarina was verantwoordelijk voor het design.

De F40 gaat van 0 tot 100 km/u in 3.9 seconden en werd de eerste productiewagen die de grens van de 200 mph (320 km/u) haalde, een mijlpaal in de automobielgeschiedenis.

In 1989 werd de F40 aangepast voor gebruik op het circuit. De aangepaste motor zorgde voor 700 pk en een topsnelheid van 367 km/u,[1] wat later met een vermogen van 780 pk nog werd opgedreven tot 380 km/u. De F40 Competizione werd onder andere ingezet in de 24 uur van Le Mans en de Amerikaanse IMSA series.

Ferrari F40 LM.

• Rijtest F40 (engelse ondertiteling beschikbaar)

Zie de categorie Ferrari F40 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.