Europese bladvingergekko

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Giuseppe Gené in 1839. Oorspronkelijk werd de naam Phyllodactylus europaeus gepubliceerd en ook de naam Euleptes europaeus is wel gebruikt.[3] In de literatuur wordt de gekko daardoor met verschillende wetenschappelijke namen beschreven.

De Europese bladvingergekko wordt tot ongeveer acht centimeter lang inclusief staart. De lichaamskleur is variabel; van beigebruin tot donkergrijs en soms zwart, met over het algemeen een lichtere, vaak witgele marmertekening op de rug en nek, en een witgele tot witte buik. De staart is vaak gebandeerd en met name jonge dieren hebben een erg doorschijnende huid. Meestal zijn ze door de lengte al van de meeste soorten te onderscheiden en hebben bovendien sterk verbrede tenen en hechtkussentjes (lamellae), waaraan wel meer soorten gekko's de naam bladvingergekko's danken, niet te verwarren met de bladstaartgekko's (geslacht Uroplatus). De nagels van de Europese bladvingergekko zijn intrekbaar, dit komt ook voor bij sommige andere gekko's.[4]

De Europese bladvingergekko komt voor in Europa en leeft in het zogenaamde Tyrreens gebied; Corsica, Sardinië en de Franse eilanden eromheen. Het is zoals alle Europese gekko's een nachtdier dat overdag schuilt in rotsspleten, in bomen onder de schors en onder stenen. Het voedsel bestaat met name uit insecten en andere kleine ongewervelden zoals spinnen. Het is een goede klimmer die niet veel op de bodem actief is en niet in bergstreken voorkomt, maar meestal rond zeeniveau.