Esther Ofarim
Esther Ofarim, geboren als Esther Zaied, (Safed, Israël, 13 juni 1941) is een Israëlische zangeres, die met haar man Abi Ofarim (1937-2018) het zangduo Esther & Abi Ofarim vormde.
Esther Ofarim
| ||||
 | ||||
Eshter Ofarim in 1966 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Esther Zaied | |||
| Geboren | 13 juni 1941 | |||
| Geboorteplaats | Safed | |||
| Land |  | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1959-heden | |||
| Genre(s) | Schlager | |||
| Beroep | Zangeres | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Biografie
Ofarim is geboren als Zaied in een Syrisch-Joods gezin. In 1959 leerde ze Abi kennen. Ze zongen zowel Hebreeuwse als Engelse liedjes.
In 1960 had ze een rol in de film Exodus waar Paul Newman de hoofdrol kreeg. Een jaar later won ze een liedjeswedstrijd in Tel Aviv.
In 1963 vertegenwoordigde ze Zwitserland op het Eurovisiesongfestival met het lied T'en va pas. Ofarim kende geen Frans maar zong zich toch naar een tweede plaats met het lied, de Zwitsers zien 1963 nog steeds als het jaar van hun gestolen overwinning. De Noorse juryleden herriepen hun punten en zeiden dat er een fout was gemaakt. Zwitserland was zijn eerste plaats kwijt en Denemarken won met Grethe en Jørgen Ingmann op dubieuze wijze dankzij de Noorse jury. Ofarim nam het lied op in verschillende talen waaronder het Italiaans, Non andar.
Op 5 mei 1964 werd ze bekend in Nederland, nadat ze de rol van zeemeermin vertolkte in de show "Robinson Crusoë" in wat nu het Circustheater heet te Scheveningen, met Rudi Carrell in de hoofdrol.
In 1966 had het duo hun eerste hit in Duitsland met Noch einen Tanz, een jaar later hadden ze daar hun grootste succes met Morning of my Life dat geschreven werd door de Bee Gees. Met Cinderella Rockefella hadden ze hun internationale doorbraak in 1968. Ze speelden concerten in Londen en New York en in 1969 toerden ze door de wereld. Door zowel zakelijke als persoonlijke problemen eindigde het huwelijk in 1970.
Esther ging solo verder met concerten en albums. In 1984 zong ze in het theaterstuk Ghetto in Berlijn dat een succes werd.
Tegenwoordig geeft ze enkele concerten per jaar, voornamelijk in Duitsland en Israël.
Externe links
- (en) Uitgebreide website
- (en)
.svg.png){kind=small}
1956: Lys Assia + Lys Assia · 1957: Lys Assia · 1958: Lys Assia · 1959: Christa Williams · 1960: Anita Traversi · 1961: Franca di Rienzo · 1962: Jean Philippe · 1963: Esther Ofarim · 1964: Anita Traversi · 1965: Yovanna · 1966: Madeleine Pascal · 1967: Géraldine · 1968: Gianni Mascolo · 1969: Paola · 1970: Henri Dès · 1971: Peter, Sue & Marc · 1972: Véronique Müller · 1973: Patrick Juvet · 1974: Piera Martell · 1975: Simone Drexel · 1976: Peter, Sue & Marc · 1977: Pepe Lienhard Band · 1978: Carole Vinci · 1979: Peter, Sue & Marc & Pfuri, Gorps & Kniri · 1980: Paola · 1981: Peter, Sue & Marc · 1982: Arlette Zola · 1983: Mariella Farré · 1984: Rainy Day · 1985: Mariella Farré & Pino Gasparini · 1986: Daniela Simmons · 1987: Carol Rich · 1988: Céline Dion · 1989: Furbaz · 1990: Egon Egemann · 1991: Sandra Simó · 1992: Daisy Auvray · 1993: Annie Cotton · 1994: Duilio · 1996: Kathy Leander · 1997: Barbara Berta · 1998: Gunvor · 2000: Jane Bogaert · 2002: Francine Jordi · 2004: Piero Esteriore & The MusicStars · 2005: Vanilla Ninja · 2006: Six4one · 2007: DJ BoBo · 2008: Paolo Meneguzzi · 2009: Lovebugs · 2010: Michael von der Heide · 2011: Anna Rossinelli · 2012: Sinplus · 2013: Takasa · 2014: Sebalter · 2015: Mélanie René · 2016: Rykka · 2017: Timebelle · 2018: ZiBBZ · 2019: Luca Hänni · 2021: Gjon's Tears
 |
Zie de categorie Esther Ofarim van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |