Ernest Schelling

Schelling kreeg zijn eerste muzieklessen van zijn vader en trad al op als pianist toen hij vier jaar oud was in Philadelphia. Toen hij zeven jaar oud was vervolgde hij zijn muzikale opleiding in Parijs. Op twintigjarige leeftijd werd hij de leerling van Ignacy Jan Paderewski. Aan het beign van de 20e eeuw, ging hij op tournee door Europa, Noord- en Zuid-Amerika, wat zijn reputatie als pianist omhoog haalde. Hij werd een muzikant van de gravin van Mecklenburg-Schwerin en hij begon te componeren in deze tijd.

In 1917 ging hij naar de United States Army Intelligence en was in dienst tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij ontving hoge militaire onderscheidingen en had de rang majoor.

Vanaf 1924 dirigeerde hij de Young People's Concerts, een kinderorkest van het New York Philharmonic. Deze grote taak veranderde zijn hele leven. De concerten waren een combinatie van lezingen en muziekstukken, die kinderen dichter bij de muziek moeten proberen te brengen. Hij reisde hierdoor van Philadelphia onder andere naar Los Angeles, Londen en Rotterdam. Van 1936 tot 1938 was Schelling directeur van het Baltimore Symphony Orchestra.

Hij hielp hij naar vele Europese musici naar de Verenigde Staten, zoals Enrique Granados.

In 1905 trouwde Schelling met Lucie Howe Draper, maar zij stierf in 1938.

In augustus 1939 (Schelling was toen 63) trouwde hij nogmaals, met de 21 jaar oude Helen Huntington "Peggy" Marshall. Zij was de stiefdochter van de filantroop Brooke Astor.