Ernest Salu

Ernest Salu is de naam van drie Brusselse beeldhouwers gespecialiseerd in grafsculptuur:

  • Ernest Joseph Victor Salu (1846-1923)
    • Ernest Salu II (1885-1980), zoon van de vorige
      • Ernest Salu III (1909-1987), zoon van de vorige
Graf van Max Pelgrims
Lofzangeres op het graf van Jules Strauwen (1943)

Hun familiezaak bestond ruim een eeuw, van 1872 tot 1984.

Geschiedenis

De oudste Salu (Schaarbeek, 20 maart 1846 – Laken, 18 mei 1923) was de zoon van een meelhandelaar uit Boortmeerbeek. Hij was wees op jonge leeftijd maar volgde een opleiding aan de Kunstacademie Brussel. Daarna ging hij werken bij Willem Geefs, met wie hij zijn leven lang een nauwe band zou hebben. Rond 1870 beitelde hij aan de grote sculpturale werf die de Beurs van Brussel was. In deze periode kreeg hij een eerste bestelling van een grafmonument. De grote vraag naar funeraire kunst deed Salu in 1872 besluiten om een terrein te kopen bij de pas ingewijde Onze-Lieve-Vrouwekerk, vlak naast de begraafplaats van Laken. Zijn atelier ging er in 1874 open en werd herhaaldelijk uitgebreid. Rond 1900 werkten er veertien arbeiders, waarvan tien beeldhouwers. Ten laatste in 1907 ging Salu II meewerken in de zaak. De derde telg van de dynastie hield het vol tot 1984, waarna het atelier gesloten werd.

Na de sluiting werd de ruimte gebruikt voor tijdelijke tentoonstellingen om uiteindelijk uit te groeien tot een volwaardig museum over grafkunst, waarin onder meer de gipsotheek van de Salu's wordt bewaard (Onze-Lieve-Vrouwvoorplein 16).

In Laken en Jette zijn straten naar hen vernoemd.

Werk

De homonymie en het ontbreken van een systematische catalogus maakt een geïndividualiseerde toeschrijving moeilijk.

In Laken zijn te vinden:

  • Graf van Alphonse Balat (1895)
  • Graf van Max Pelgrims (1914)[1]
  • Graf van Georges de Ro (1921), beschermd in 1994.[2] Op een granieten sokkel is een witmarmeren groep geplaatst, getiteld Begin en Einde. Dit werk van Isidoor De Rudder toont de drie fasen van het leven: een uitgemergelde oude vrouw met een klein kind en op haar schoot een meisje.
  • Marmeren grafmonument van Ernest Joseph Victor Salu (1923)[3]
  • Graf van Émile Bockstael (1932)[4]

In Sint-Jans-Molenbeek:

  • Familiegraf van Jan De Maerschalck: een witmarmeren engel daalt neer om het einde der tijden aan te kondigen.

Literatuur
  • K. Symons, De Salu's: drie generaties grafbeeldhouwers. Kritische inventaris en analyse van de in het Atelier Salu vervaardigde grafsculpturen, licentiethesis Katholieke Universiteit Leuven, 1999
  • Eric de Kuyper, Nadine Tassel en Linda Van Santvoort, Ernest Salu. Beeldhouwers - Sculpteurs, Brussel, 2005, 75 blz.
  • Gaëlle Courtois, SALU (Ernest) in: Nouvelle biographie nationale, vol. 9, 2007, blz. 309-310

Voetnoten
  1. Zie hier
  2. Concessie B 83 (laan 10, gang 3)
  3. Zie hier
  4. Zie hier en hier
Zie de categorie Ernest Salu van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.