Ereveld Loenen

Elk graf heeft een liggende steen...

De inrichting van dit ereveld is zeer kenmerkend. De graven liggen in rijen langs paden die slingeren door een bosgebied met een totale oppervlakte van 17 hectare. Ook zijn er geen rechtopstaande stenen of kruisen te vinden. Elk graf heeft een liggende witte steen van uniform formaat en achter iedere steen staat voor zover bekend de geschiedenis van de overleden persoon.

Op het ereveld liggen niet alleen militairen, maar ook veel verzetsstrijders, politieke gevangenen, Engelandvaarders en slachtoffers van gedwongen tewerkstelling (Arbeitseinsatz) in nazi-Duitsland.

Sinds de jaren tachtig is het ereveld niet alleen meer een rustplaats voor gesneuvelde soldaten uit de Tweede Wereldoorlog. Ook militairen die zijn omgekomen tijdens VN-missies kunnen hier begraven worden, of zelfs later herbegraven. De Nederlandse overheid is momenteel bezig om soldaten die in 'vijandelijke' bodem een veldgraf hebben gekregen te herbegraven op het ereveld.

Een aantal maanden na de Nederlandse overgave aan het nazi-Duitsland werd door de Duitse overheid de Arbeitseinsatz ingesteld. Dit had tot gevolg dat in het verloop van de oorlog zo'n 500.000 Nederlandse mannen gedwongen moesten werken voor het Duitse Rijk.[1] Zo'n 29.000 hebben het niet overleefd waarvan een deel werd begraven op het ereveld.

Centraal op dit ereveld bevindt zich een kapel. In deze kapel staat een eikenhouten schrijn met 42 gedenkboeken. In deze boeken staan de namen van circa 125.000 Nederlandse oorlogsslachtoffers waarvan de graflocatie niet bekend of niet aanwijsbaar is. Op deze manier worden deze personen toch herdacht. De opzichter van het ereveld slaat iedere dag een pagina van een boek om. Aan de wand van de kapel hangt een bord met de namen van de Engelandvaarders die zijn omgekomen. Velen van hen stierven onderweg en hebben een zeemansgraf gekregen.

Links naast de kapel staat het monument De Vallende man van beeldhouwer Cor van Kralingen. Bij dit monument vindt ieder jaar op 4 mei een kranslegging plaats.

Op 19 januari 2012 werd op het ereveld een monument onthuld ter nagedachtenis aan KNIL-militairen die op 19 januari 1942 waren omgebracht door Japanse militairen na capitulatie bij de Strijd om Tarakan (1942). Het monument was een initiatief van Wieteke van Dort.

In mei 2009 is gestart met DNA-onderzoek betreffende de achtentwintig onbekende doden op het ereveld. Al deze Nederlanders waren op de Waalsdorpervlakte gefusilleerd en in Loenen begraven als onbekende.

• In 2010 kon door DNA-onderzoek het stoffelijk overschot van Gerard Putter worden geïdentificeerd. In februari 2010 werd in het bijzijn van Putters familie een steen op het graf gezet met zijn naam erop.
• In 2015 werd door DNA onderzoek de identiteit van twee Amsterdammerse verzetsstrijders vastgesteld: Douwinus Janse (31) en Karel Walet (28). Tegelijkertijd kon door historisch onderzoek ook de nationaliteit worden vasgesteld van Eliazer Pachter (30), zij werden alle drie op dezelfde dag gefusilleerd.[2][3]

• Cornelis Hendrik van Bemmel
• Casper ten Boom
• Ernst Cahn
• Corneille du Corbier
• Karel Gerard
• Frederik Johannes Hoogewooning
• Pieter Hoppen
• Anda Kerkhoven
• Anton de Kom
• Denis Claire Baudouin Mesritz
• Roeli Roelfsema
• Herman Bernard Wiardi Beckman
• René Wirix

• 
  De poort naar het Ereveld
• 
  Kapel op het ereveld
• 
  Monument de vallende man
• 
  Rij liggende grafstenen
• 
  Monument voor de onbekende verzetsman
• 
  Monument voor de slachtoffers van Natzweiler
• 
  Tarakanmonument
• 
  Graf van onbekende Nederlander

• J.Heerze - Ereveld Loenen laatste rustplaats van Nederlandse oorlogsslachtoffers
• Henk Berends - Woeste Hoeve 8 maart 1945 - ISBN 90 297 1241 4
• Corrie ten Boom - Vader ten Boom man Gods

• Lijst van erevelden
• Woeste Hoeve

• Ereveld Loenen op website Oorlogsgravenstichting

Zie de categorie Ereveld Loenen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.