Ellis Kohs

Kohs groeide op in San Francisco en begon daar ook met zijn muziekstudies aan het San Francisco Conservatory of Music. Zijn familie verhuisde in 1928 naar New York en aldaar studeerde hij aan het Institute of Musical Art. Hij zette zijn studies voort aan de Universiteit van Chicago en studeerde compositie bij Carl Bricken. Aldaar behaalde hij in 1938 zijn Master of Music. Vervolgens vertrok hij opnieuw naar New York en studeerde aan de Juilliard School of Music compositie bij Bernard Wagenaar (1938-1939). Verdere compositiestudies maakte hij bij Walter Piston en ook musicologie bij Willi Apel en Hugo Leichtentritt aan de Harvard-universiteit in Cambridge (1939-1941). Hij studeerde ook aan het seminaar van Igor Stravinsky voor gradueerde componisten.[1]

Gedurende de Tweede Wereldoorlog was hij dirigent van de militaire muziekkapellen van de United States Army en de United States Air Force in Fort Benning South, in St. Joseph en Nashville.

Voor zijn militaire dienst was hij gedurende 1 jaar docent aan de Universiteit van Wisconsin in Milwaukee.[2] Na de oorlog was hij van 1946 tot 1948 als docent voor compositie verbonden aan de Wesleyan Universiteit in Middletown en eveneens van 1946 tot 1947 aan het Kansas City Conservatory of Music and Dance in Kansas City. In 1948 vertrok hij naar Californië en doceerde daar aan het College of the Pacific in Stockton,[2] nu: University of the Pacific en aan de Stanford-universiteit in Stanford. Vanaf 1950 doceerde hij aan de University of Southern California in Los Angeles. Aldaar werd hij benoemd tot professor voor compositie en muziektheorie en was hij lange tijd hoofd van de afdeling muziektheorie. In 1985 ging hij met pensioen.[2]

Hij componeerde werken voor orkest (2 symfonieën, concerten voor instrumenten en orkest, andere orkestwerken), voor harmonieorkest, voor het muziektheater (opera, ballet, toneelmuziek), vocale muziek en kamermuziek. Koh's muziek bezit een dramatische spanning die voortkomt uit de nadruk en de invloed van het contrapunt. In het algemeen gebruikt hij klassieke vormen en aanvankelijk beïnvloed door zijn leraren, maar zijn latere werken werden meer dissonant dan die van zowel Wagenaar als Piston en misschien oriënteerde hij zich qua stijl een beetje aan Paul Hindemith. Hij gebruikte seriële technieken in een quasi tonale context in meerdere composities.

• An Aural Approach to Orchestration, in: The Musical Mercury, v. 6, no. 3-4, Mar.-May 1939, New York
• Music Theory, a Syllabus for Teacher and Student, vols. 1 en 2, New York City: Oxford University Press, 1961. 136 p., ISBN 978-0-195-00935-4
• Musical Form: Studies in Analysis and Synthesis, Boston: Houghton Mifflin Harcourt, 1976. 432 p., ISBN 978-0-395-18613-8
• Musical Composition: Projects in Ways and Means, Metuchen (New Jersey): Scarecrow Press, 1980. 248 p., ISBN 978-0-810-81285-7

• Neil Butterworth: Dictionary of American Classical Composers, Routledge, 2013. 560 p., ISBN 978-1-136-79024-9
• Leslie Reyman: Ellis B. Kohs Papers, The New York Public Library for the Performing Arts - Music Division, New York City, 16 p.

• (en) Biografie op de internetpagina van "Sigma Alpha Iota - International Music Fraternity"
• (en) Biografie op de internetpagina van "American Composers Alliance"
• (en) Necrologie door Daniel Cariaga in het dagblad "Los Angeles Times"