Een herinnering aan Solferino

Tijdens een zakenreis bevond Henri Dunant zich in juni 1859 in de buurt van de Italiaanse stad Solferino. Hij werd er getuige van de gevolgen van de Slag van Solferino, een veldslag tussen enerzijds de troepen van het Tweede Franse Keizerrijk van keizer Napoleon III en het leger van het Koninkrijk Sardinië van koning Victor Emmanuel II en anderzijds het Keizerrijk Oostenrijk van keizer Frans Jozef I. Dunant trok over het slagveld en was diep geschokt over de vele gewonden die hij er ziet, liggend tussen de lichamen van de gesneuvelden, en niemand die hen hulp bood.

Deze ervaringen heeft hij neergeschreven in een werk dat de titel Un souvenir de Solférino. Naast een lange beschrijving van wat hij heeft gezien op het slagveld, ijvert hij voor de oprichting van hulpverleningsorganisaties in ieder land, die bij gewapende conflicten de slachtoffers kunnen verzorgen:[1]

"N'y aurait-il pas moyen, pendant une époque de paix et de tranquillité, de constituer des sociétés de secours dont le but serait de faire donner des soins aux blessés, en temps de guerre, par des volontaires zélés, dévoués et bien qualifiés pour une pareille œuvre?"[vertaling 1][2][3]

Tevens pleitte hij voor een juridisch document gericht op de bescherming van gewonden van alle strijdende partijen en op de bescherming van zij die hen verzorgen:

Dans des occasions extraordinaires, comme celles qui réunissent, par exemple à Cologne ou à Châlons, des princes de l'art militaire, appartenant à des nationalités différentes, ne serait-il pas à souhaiter qu'ils profitent de cette espèce de congrès pour formuler quelque principe international, conventionnel et sacré, lequel une fois agréé et ratifié, servirait de base à des Sociétés de secours pour les blessés dans les divers pays de l'Europe?[vertaling 2][3][4]

Dunant publiceerde dit boek in 1862 op eigen kosten, en stuurde er exemplaren van op naar de belangrijkste Europese politieke en militaire gezagsdragers. Het boek werd vertaald in elf talen.

Gevolgen

Als gevolg van de publicatie van Un souvenir de Solférino werd het Comité international de secours aux militaires blessés opgericht in 1863. In 1876 werd dit het Internationaal Comité van het Rode Kruis. In 1864 werd de oorspronkelijke versie van de Eerste Geneefse Conventie aangenomen, die veelvuldig tegemoetkomt aan de voorstellen geformuleerd door Dunant.

Bronnen, noten en/of referenties Bronnen (nl) Dunant, Henri, Een herinnering aan Solferino, Nederlandse vertaling van het werk van Dunant op de website van het Nederlandse Rode Kruis. Vertalingen "Zou het niet mogelijk zijn om, in een tijd van rust en vrede, hulporganisaties op te richten met als doel het verlenen van zorg aan de gewonden in oorlogstijd, door bevlogen, toegewijde en uitstekend gekwalificeerde vrijwilligers?" "Zou het bij speciale gelegenheden waarbij bijvoorbeeld prinsen met een militaire loopbaan van verschillende nationaliteiten elkaar ontmoeten in Keulen of Châlons, niet wenselijk zijn dat zij van dit soort ontmoetingen gebruik maken om een internationaal uitgangspunt te formuleren, vastgelegd in een onschendbare conventie die, eenmaal overeengekomen en geratificeerd, de basis zou kunnen vormen voor hulporganisaties voor gewonden in de verschillende Europese landen?" Referenties (fr) , Bugnion,François, De Solférino à la première Convention de Genève, website van het Internationaal Comité van het Rode Kruis, 22 april 2009. (fr) Dunant, Henri, Un souvenir de Solférino, Internationaal Comité van het Rode Kruis, 1862, p. 113. (nl) Dunant, Henri, Een herinnering aan Solferino Nederlandse Rode Kruis, 2014, zonder bladzijde. (fr) Dunant, Henri, Un souvenir de Solférino, Internationaal Comité van het Rode Kruis, 1862, p. 124.

Wikisource

Bronnen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Un souvenir de Solférino op de Franstalige Wikisource.

Zie de categorie A Memory of Solferino van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.