Édouard Descamps

Edouard Descamps was een zoon van brouwer Edouard-J. Descamps en van Sylvie Van der Elst. Hij trouwde in 1882 met Maria David-Fischbach Malacord (1860-1921). Ze kregen een zoon die jong stierf en twee zoons die voor nazaten zorgden.

Hij studeerde aan de Katholieke Universiteit Leuven en promoveerde tot doctor in de rechten (1869) en tot doctor in de politieke en administratieve wetenschappen (1870). Hij begon zijn loopbaan als advocaat in Bergen (1870) en werd vervolgens advocaat aan de balie van Bergen, wat hij bleef tot aan zijn dood.

In 1871 werd hij tot buitengewoon hoogleraar benoemd aan zijn alma mater en vijf jaar later tot hoogleraar Internationaal recht. Hij bleef doceren tot in 1932.

Vanaf 1892 werd hij verkozen tot katholiek senator voor het arrondissement Leuven en bleef dit mandaat behouden tot minder drie maanden voor zijn dood, hetzij in totaal veertig jaar. Van 1922 tot 1932 was hij ondervoorzitter van de Senaat.

Ook op andere niveaus werd hij verkozen:

• van 1888 tot 1892 was hij provincieraadslid voor Brabant,
• van 1895 tot 1907 was hij gemeenteraadslid van Leuven.

Van 1907 tot 1910 bereikte hij het hoogtepunt in zijn politieke carrière door zijn opname in de ministeries De Trooz en Schollaert, als minister aan het hoofd van het nieuw opgerichte departement van Wetenschappen en Kunsten.

Daarnaast was hij secretaris-generaal en president van de Interparlementaire Unie en lid van het Permanent Hof van Arbitrage in Den Haag en droeg in belangrijke mate bij tot de totstandkoming van de statuten van het Permanent Hof van Internationale Justitie dat in 1922 werd gesticht en in 1945 werd opgevolgd door het Internationaal Gerechtshof.

Vanaf 1892 was Descamps lid van het Institut de Droit International en zat in 1902 de twintigste zitting voor, die in Brussel plaatsvond. Van 1900 tot 1906 was hij secretaris-generaal van dit instituut.

In 1892 werd hij opgenomen in de Belgische adel met de erfelijke titel van ridder, in 1904 vervangen door een baronstitel, erfelijk bij eerstgeboorte.

De universiteiten van Parijs, Oxford en Edinburgh benoemden hem tot doctor honoris causa. Bovendien was hij lid en werd voorzitter van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten en geassocieerd lid van het Institut de France.

Hij droeg talrijke ertekens, onder meer die van Grootofficier in het Legion d'Honneur.

• Le droit de la paix et de la guerre. Essai sur l' évolution de la Neutralité et sur la constitution du pacigérat. Parijs 1898
• La neutralité de la Belgique au point de vue historique, diplomatique, juridique et politique: étude sur la constitution des états pacifiques à titre permanent. Parijs en Brussel 1902
• L'Afrique nouvelle. Essai sur l'état civilisateur dans les pays neufs et sur la fondation, l'organisation et le gouvernement de l'État indépendant du Congo. Parijs 1903
• Le génie des religions. Les origines. Avec un essai liminaire sur la vérité, la certitude, la science et la civilisation. Parijs 1930
• Histoire Générale comparée des missions. Parijs en Brussel 1932

• Charles DE VISSCHER, Notice sur le baron Descamps, 1847-1933, in: Annuaire de l'Académie royale de Belgique, 1936.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1987, Brussel, 1987.
• Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, 1996.

• Fiche Edouard Descamps op Odis