Dwergaalscholver
De dwergaalscholver (Microcarbo pygmaeus; synoniem: Phalacrocorax pygmeus) is een vogel uit de orde van Suliformes.
| Dwergaalscholver IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Microcarbo pygmaeus (Pallas, 1773) | ||||||||||||
Afbeeldingen Dwergaalscholver op  | ||||||||||||
Dwergaalscholver op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
De vogel wordt 45 tot 55 cm lang en weegt 565 tot 870 gram, daarmee is de dwergaalscholver ongeveer twee keer zo klein en drie keer zo licht als de (gewone) aalscholver (Phalacrocorax carbo). Het verenkleed is donker blauwgroen met een bruine kop.[2]
Verspreiding en leefgebied
Deze in kolonies broedende soort komt voor in Midden-, Oost- en Zuid-Europa en verder in Klein-Azië en het Midden-Oosten en West-Azië tot in Kazachstan, Iran, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan.
De vogel komt als broedvogel voor langs (zoetwater)meren, brede traag stromende rivieren, riviermondingen en drasland met geboomte of rietmoerassen in de buurt om in te nestelen en als rustplaatsen. Kan buiten de broedtijd soms ook bij brak- en zoutwater worden aangetroffen.[2]
Status
De grootte van de populatie werd in 2006 geschat op 85.000 tot 180.000 individuen. Men veronderstelt dat de soort in aantal vooruit gaat. Om deze redenen staat de dwergaalscholver niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|