Dirk Schäfer (pianist)

Schäfer kreeg pianoles van Johann Heinrich Sikemeijer in Rotterdam. Hij studeerde vervolgens aan het conservatorium te Keulen.

Schäfer was een vermaard pianist die ook buiten Nederland optrad. Hij stond met name bekend om zijn uitvoeringen van het oeuvre van Frédéric Chopin. Ook speelde hij vele transcripties van klavecimbelwerken, waaronder de Goldbergvariaties van J.S. Bach. Hij speelde in seizoen 1913-1914 bijvoorbeeld een serie van 10 concerten op zogeheten 'historische avonden' in het Amsterdamse Concertgebouw.[1]

Als componist schreef Schäfer doorgaans veeleer orkestraal dan pianistisch. Zijn schrijfstijl is met name in zijn polyfone passages verwant met die van Richard Strauss. Hij was een romanticus met classicistische inslag en had een afkeer van de moderne muziek van zijn tijd. Schäfers muziek kenmerkt zich door rijke harmonieën met een weelderig coloriet en een sonore klank. Schäfer is bepaald geen typisch Nederlands componist in zijn componeren: de muziek is volgens Eduard Reeser "exuberant en stilistisch niet van vreemde smetten vrij".[2]

Werken met opusnummer:

• Zwei Lieder, opus 1 (gemengd koor en orkest)
• Zwei Gesänge, opus 2 (gemengd koor)
• Acht etuden, opus 3
• Eerste Sonate voor Viool en Piano, opus 4
• Klavierquintett in Des, opus 5
• Tweede Sonate voor Viool en Piano, opus 6
• Rhapsodie Javanaise, opus 7 (orkest)
• Suite Pastorale, opus 8 (orkest / pianosolo)
• Sonate Inaugurale, opus 9
• Drie klavierstukken, opus 10

1. Veranderingen op een eigen dansthema
2. Théatre-Variété-scènes
3. Derde Wals

• Twee Sonates voor viool en piano, opus 11
• Zes klavierstukken, opus 12
• Sonate voor Cello en Piano, opus 13
• Strijkkwartet, opus 14
• Acht klavierstukken, opus 15
• Vier liederen, opus 16

1. Die Einsame
2. Zomernacht
3. Lenz
4. Wenn ich Abschied nehme

• Vijf interludes, opus 17
• Toccata, opus 18
• Suite "In de stilte", opus 19

Werken zonder opusnummer:

• Drie klavierstukken (A.A. Noske, Den Haag)

1. Scherzo
2. Impromptu
3. Valse di Bravura

• Quatre petits morceaux (Süddeutscher Musikverlag, Strassburg)
• Walzer (Hansen, Kopenhagen)
• Barcarolle (Leuckart, Leipzig)
• Präludium und Fuge (Leuckart, Leipzig)
• Variationen auf eine Sequenz (Kahnt, Leipzig)

Hij schreef verschillende artikelen en boeken, waaronder Het klavier. Dit was een der eerste Nederlandse pianomethoden. Een van zijn bekendste leerlingen en navolgers was Cornelius Berkhout, die ook een pianomethode schreef, die deels gebaseerd is en voortborduurde op Schaefers methodiek. Het boek van Schäfer werd door zijn weduwe Ida Schäfer-Dumstroff geredigeerd en in 1942 gepubliceerd. Het opent met een citaat van Schäfer:

Dirk Schäfer ligt begraven op begraafplaats Zorgvlied te Amsterdam.

• Archief Dirk Schäfer in het Nederlands Muziek Instituut, met biografie
• Cor Backers: Nederlandsche componisten van 1400 tot op onzen tijd, J. Philip Kruseman, 's-Gravenhage, 1941. - (Beroemde musici, deel XXII), pag. 110 - 112. - Bevat gedetailleerde werkenlijst.

Zie de categorie Dirk Schäfer (pianist) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.