Difenylfosfine

Difenylfosfine kan door hydrogenering van chloordifenylfosfine met lithiumaluminiumhydride verkregen worden:

${\displaystyle \mathrm {4\ (C_{6}H_{5})_{2}PCl\ +\ LiAlH_{4}\ \longrightarrow \ (C_{6}H_{5})_{2}PH\ +\ AlCl_{3}\ +\ LiCl} }$

Ook de reactie van trifenylfosfine met metallisch lithium leidt tot de vorming van difenylfosfaan (na zure hydrolyse):[4]

${\displaystyle \mathrm {P(C_{6}H_{5})_{3}\ +\ 2\ Li\longrightarrow \ (C_{6}H_{5})_{2}PLi\ +\ C_{6}H_{5}Li} }$

${\displaystyle \mathrm {(C_{6}H_{5})_{2}PLi\ +\ H^{+}\longrightarrow \ (C_{6}H_{5})_{2}PH\ +\ Li^{+}} }$

Difenylfosfine reageert als een zeer zwak zuur alleen met sterke basen tot het difenylfosfide-anion, dat door resonantie gestabiliseerd wordt.

Het anion, verkregen uit de reactie van difenylfosfaan met kalium- of lithiumhydroxide, kan als nucleofiel aangewend worden in substitutiereacties. Veel van de fosfineliganden als bis(difenylfosfino)methaan[5] of 1,3-bis(difenylfosfino)propaan[6] worden op deze manier gesynthetiseerd.