Dick Ket

Dick Ket werd in 1902 geboren in Den Helder, maar vanwege het werk van zijn vader - een militair apothekersassistent - veranderde de familie Ket een aantal keren van woonplaats.

In Den Haag begon Ket aan de hbs; zijn eindexamen hiervoor deed hij in 1921 in Hoorn. Wonend in Ede volgde hij kunstlessen bij het Arnhemse genootschap 'Kunstoefening' (tekenschool). Kets medeleerling en vriend was Johan Mekkink.[4]

Aanvankelijk maakte Ket in een impressionistische stijl landschappen en stillevens, met brede penseelstreek en paletmes. Rond 1930, toen hij bij zijn ouders in het door hemzelf ontworpen huis in Bennekom woonde, ging zijn gezondheid achteruit. Dit is ook de tijd dat hij veranderde van stijl, van impressionistisch naar een meer magisch-realistische schilderstijl.

In later werk komt zijn levensfilosofie naar voren. Samengevat komt die hierop neer: hij geloofde in twee tegengestelde werelden, die elkaar in balans hielden, de wereld van het “zijn”, de materiële wereld, tegenover die van het “niet-zijn”, de geestelijke. In alle verschijnselen, dingen en feiten zag Ket de strijd en verhouding tussen het materiële en geestelijke deel van het bestaan. Ook in zijn kunst komt deze visie tot uiting. Het ging hem als kunstenaar niet alleen om de natuurgetrouwe weergave. Zijn koele, objectieve benadering staat in dienst van de gedachte dat ook aan dode voorwerpen in het schilderij bezieling toegedicht kan worden. Zelf omschreef hij zijn stijl als 'nieuw realistisch'.[3]

In een brief uit 1932 aan zijn verloofde Nel Schilt schreef hij:

Zijn levensvisie valt af te leiden uit zijn brieven, die tussen 1930 en zijn dood (hartstilstand) in 1940 zijn enige contact met de buitenwereld vormden. Door ziekte was Ket aan huis gebonden. Hij leed aan toenemende vermoeidheid en verschillende fobieën, als straatvrees en vreemdelingenangst. Dit geïsoleerde bestaan is ook de reden dat enkele voorwerpen vaak voorkomen in zijn stillevens, zoals een wit kommetje, geraniums, een houten paardje en reclameposters. Deze voorwerpen waren voor handen in zijn ouderlijk huis.

Ket schilderde elk voorwerp met grote precisie. Hoewel Ket nooit een kubist is geweest, had hij wel een zekere interesse en voorkeur voor het kubisme. Ket was soms dagenlang bezig met het schikken van voorwerpen om tot een goede compositie te komen.

Ket is begraven op de begraafplaats achter de kerk van Bennekom. Dit graf is door de gemeente Ede in onderhoud genomen zodat het niet verdwijnt.[5] Zijn huis aan de Prins Bernhardlaan is aangemerkt als gemeentelijk monument.

• 1926 - Kunsthandel De Stroom, Arnhem
• 1929 - Ede
• 1929 tot in 1937 - tentoonstellingen van de kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae in Amsterdam (Dick Ket was lid van Amicitiae)
• 1931-1932, 1935 en 1937 - De Korenbeurs, Arnhem
• 1932 - Stedelijk Museum, Amsterdam
• 1933-1934 - Kunstzaal Van Lier, Amsterdam (samen met werk van Carel Willink, Wim Schuhmacher en Raoul Hynckes)
• 1932 en 1934 - Venetië
• 1932 en 1935 - Brussel
• 1936 - Van Abbemuseum, Eindhoven (1936)
• 1937 - Parijs* 1940 - Gemeentemuseum Den Haag, Den Haag
• 2016 - Museum Arnhem, Arnhem

• Museum Arnhem[6]
• Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam[7]
• Museum Møhlmann, Appingedam[8]
• Rijksmuseum Amsterdam[9]
• Stedelijk Museum Amsterdam[10]

Zie de categorie Dick Ket van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.